۱۳۹۹ تیر ۲۸, شنبه

سمیوتیک (علم العلائم) (۲) (بخش آخر)



پروفسور دکتر گئورگ کلاوس
برگردان
 شین میم شین

۱۴
·    سمیوتیک را می توان به سه و یا به چهار «زیررشته» تقسیم بندی کرد:

الف
·    پراگماتیک

ب
·    سمانتیک
پ
·    سینتاکتیک  
ت
·    سیگماتیک (به فرض این که آن را جزو سمانتیک نشماریم).

۱۵
·    در پراگماتیک هر علامتی در رابطه چهار عضوی از قرار زیر مورد بررسی قرار می گیرد:

الف
·    انسان به مثابه سازنده و پذیرنده علائم،
ب
·    علامت،
پ
·    معنی علامت  
ت
·    آنچه که علامتگذاری می شود. 

۱۶
·    در پراگماتیک، زبان در کلیه بافت های اجتماعی، پسیکولوژیکی و غیره در نظر گرفته می شود.

۱۷
·    اگر انسان را به مثابه سازنده و پذیرنده علائم مورد صرفنظر قرار دهیم، و فقط نکات زیرین را در نظر بگیریم، آنگاه به سمانتیک می رسیم:

الف
·    رابطه علامت با معنی آن  

ب
·    رابطه علامت با آنچه که علامتگذاری می شود.

۱۸
·    رابطه علامت با دسیگنات موضوع خاص سیگماتیک است.

۱۹
·    اگر در رابطه چهار عضوی یاد شده انسان و معنی علائم را مورد صرفنظر قرار دهیم و فقط علائم و نحوه پیوند آنها با یکدیگر (مثلا قاعده توالی و ترتیب کلمات و غیره) را در نظر بگیریم، به عرصه سینتاکتیکی سمیوتیک عمومی می رسیم.


پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر