عصیان

فروغ فرخزاد

(۸ دی، ۱۳۱۳ ـ ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵)

عصیان

·      به لب هایم مزن قفل خموشی

·      که در دل قصه ای ناگفته دارم

·      ز پایم باز کن بند گران را

·      کز این سود،ا دلی آشفته دارم

·      بیا ای مرد، ای موجود خودخواه

·      بیا بگشای درهای قفس را

·      اگر عمری به زندانم کشیدی

·      رها کن دیگرم، این یک نفس را

·      منم آن مرغ، آن مرغی که دیری است

·      به سر، اندیشه پرواز دارم

·      سرودم ناله شد در سینه ی تنگ

·      به حسرت ها سر آمد، روزگارم

·      به لب هایم مزن قفل خموشی

·      که من باید بگویم راز خود را

·      به گوش مردم عالم رسانم

·      طنین آتشین آواز خود را

·      بیا بگشای در، تا پر گشایم

·      به سوی آسمان روشن شعر

·      اگر بگذاری ام، پرواز کردن

·      گلی خواهم شدن در گلشن شعر

·      لبم با بوسه ی شیرینش از تو

·      تنم با بوی عطرآگینش از تو

·      نگاهم با شررهای نهانش

·      دلم با ناله ی خونینش از تو

·      ولی ای مرد، ای موجود خودخواه

·      مگو ننگ است این شعر تو، ننگ است

·      بر آن شوریده حالان، هیچ دانی

·      فضای این قفس تنگ است، تنگ است

·      مگو شعر تو سر تا پا گنه بود

·      از این ننگ و گنه، پیمانه ای ده

·      بهشت و حور و آب کوثر از تو

·      مرا در قعر دوزخ، خانه ای ده

·      کتابی، خلوتی، شعری، سکوتی

·      مرا مستی و سکر زندگانی است

·      چه غم گر در بهشتی ره ندارم

·      که در قلبم، بهشتی جاودانی است

·      شبانگاهان که مه می رقصد، آرام

·      میان آسمان گنگ و خاموش

·      تو در خوابی و من مست هوس ها

·      تن مهتاب را گیرم در آغوش

·      نسیم از من هزاران بوسه بگرفت

·      هزاران بوسه بخشیدم به خورشید

·      در آن زندان که زندانبان تو بودی

·      شبی بنیادم از یک بوسه لرزید

·      به دور افکن حدیث نام، ای مرد

·      که ننگم لذتی مستانه داده

·      مرا می بخشد آن پروردگاری

·      که شاعر را دلی دیوانه داده

·      بیا بگشای در، تا پر گشایم

·      به سوی آسمان روشن شعر

·      اگر بگذاری ام، پرواز کردن

·      گلی خواهم شدن در گلشن شعر

پایان