ناشناس

فروغ فرخزاد

(۸ دی، ۱۳۱۳ ـ ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵)

ناشناس

·      بر پرده های در هم امیال سرکشم

·      نقش عجیب چهره ی یک ناشناس بود

·      نقشی ز چهره ای که چو می جستمش به شوق

·      پیوسته می رمید و به من رخ نمی نمود

·      یک شب نگاه خسته ی مردی به روی من

·      لغزید و سست گشت و همانجا خموش ماند

·      تا خواستم که بگسلم این رشته ی نگاه

·      قلبم تپید و باز مرا سوی او کشاند

·      نومید و خسته بودم از آن جستجوی خویش

·      با ناز، خنده کردم و گفتم:

·      «بیا، بیا»

·      راهی دراز بود و شب عشرتی به پیش

·      نالید، عقل و گفت:

·      «کجا می روی کجا؟»

·      راهی دراز بود و دریغا میان راه

·      آن مرد ناله کرد که پایان ره کجا ست؟

·      چون دیدگان خسته من خیره شد بر او

·      دیدم که می شتابد و زنجیری اش به پا ست

·      زنجیری اش به پا ست، چرا ای خدای من؟

·      دستی به کشتزار دلم تخم درد ریخت

·      اشکی دوید و زمزمه کردم، میان اشک

·      زنجیری اش به پا ست که نتوانمش گسیخت

·      شب بود و آن نگاه پر از درد می زدود

·      از دیدگان خسته ی من، نقش خواب را

·      لب بر لبش نهادم و نالیدم از غرور

·      کای مرد ناشناس، بنوش این شراب را

·      آری بنوش و هیچ مگو، کاندر این میان

·      در دل ز شور عشق تو سوزنده آذری است

·      ره بسته در قفای من، اما دریغ و درد

·      پای تو نیز بسته زنجیر دیگری است

·      لغزید گرد پیکر من بازوان او

·      آشفته شد به شانه او گیسوان من

·      شب تیره بود و در طلب بوسه می نشست

·      هر لحظه کام تشنه او بر لبان من

·      ناگه نگاه کردم و دیدم به پرده ها

·      آن نقش ناشناس، دگر ناشناس نیست

·      افشردمش به سینه و گفتم به خود که وای

·      دانستم ای خدای من آن ناشناس کیست:

·      یک آشنا که بسته زنجیر دیگری است.

پایان