فروغ
فرخزاد
(1313
ـ 1345)
(1934
ـ 1966)
عصیان
(۱۳۳۶)
·
دل گمراه من چه خواهد کرد
·
با بهاری که می رسد از راه؟
·
یا نیازی که رنگ می گیرد
·
در تن شاخه های خشک و سیاه؟
·
دل گمراه من چه خواهد کرد؟
·
با نسیمی که می ترواد از آن
·
بوی عشق کبوتر وحشی
·
نفس عطرهای سرگردان؟
·
لب من از ترانه می سوزد
·
سینه ام عاشقانه می سوزد
·
پوستم می شکافد از هیجان
·
پیکرم از جوانه می سوزد
·
هر زمان موج می زنم در خویش
·
می روم می روم به جایی دور
·
بوته ی گر گرفته خورشید
·
سر راهم نشسته در تب نور
·
من ز شرم شکوفه لبریزم
·
یار من کیست، ای بهار سپید؟
·
گر نبوسد در این بهار مرا
·
یار من نیست، ای بهار سپید
·
دشت بی تاب شبنم آلوده
·
چه کسی را به خویش می خواند؟
·
سبزه ها لحظه ای خموش خموش
·
آنکه یار من است می داند
·
آسمان می دود ز خویش برون
·
دیگر او در جهان نمی گنجد
·
آه، گویی که این همه آبی
·
در دل آسمان نمی گنجد
·
در بهار او ز یاد خواهد برد
·
سردی و ظلمت زمستان را
·
می نهد روی گیسوانم، باز
·
تاج گلپونه های سوزان را
·
ای بهار، ای بهار افسونگر
·
من سراپا خیال او شده ام
·
در جنون تو رفته ام از خویش
·
شعر و فریاد و آرزو شده ام
·
می خزم، همچو مار تبداری
·
بر علف های خیس تازه ی سرد
·
آه، با این خروش و این طغیان
·
دل گمراه من چه خواهد کرد؟
پایان
ویرایش از
تارنمای دایرة المعارف روشنگری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر