۱۳۹۲ آذر ۲۴, یکشنبه

سیری در شعر «آرش کمانگیر» از سیاوش کسرائی (3)


آرش کمانگیر
(شنبه 23 اسفند 1337)
ادامه 
شین میم شین


·         زمین خاموش بود و آسمان، خاموش
·         تو گویی این جهان را بود با گفتار آرش، گوش

·        به یال کوه ها لغزید ـ کم کم ـ پنجه خورشید
·        هزاران نیزه ی زرین، به چشم آسمان پاشید

·         نظر افکند آرش سوی شهر، آرام:
·        کودکان بر بام
·        دختران بنشسته بر روزن
·        مادران ـ غمگین ـ کنار در
·        مردها در راه
 
·         سرود بی کلامی با غمی جانکاه
·        ز چشمان برهمی شد با نسیم صبحدم همراه:

·        «کدامین نغمه می ریزد
·         کدام آهنگ آیا می تواند ساخت
·        طنین گام های استواری را که سوی نیستی، مردانه می رفتند؟
·         طنین گام هایی را که آگاهانه می رفتند؟»
·         
·        دشمنانش در سکوتی ریشخند آمیز
·        راه وا کردند
·         کودکان از بام ها او را صدا کردند
·        مادران او را دعا کردند
·         پیر مردان چشم گرداندند
·         دختران ـ بفشرده گردن بندها در مشت ـ
·        همره او قدرت عشق و وفا کردند
 


·         آرش اما همچنان خاموش
·        از شکاف دامن البرز بالا رفت
·         وز پی او
·         پرده های اشک ـ پی در پی ـ فرود آمد

·        بست یک دم چشم هایش را عمو نوروز
·        خنده بر لب، غرقه در رؤیا
·        کودکان با دیدگان خسته و پی جو
·        در شگفت از پهلوانی ها
 
·        شعله های کوره در پرواز
·         باد در غوغا.

·        شامگاهان
·        راهجویانی که می جستند آرش را به روی قله ها پیگیر
·         باز گردیدند
·        ـ بی نشان از پیکر آرش ـ
·        با کمان و ترکشی بی تیر. 

        
·        آری، آری، جان خود در تیر کرد آرش
·         کار صد ها صد هزاران تیغه ی شمشیر کرد آرش

·         تیر آرش را سوارانی که می راندند بر جیحون
·        به دیگر نیمروزی از پی آن روز
·         نشسته بر تناور ساق گردویی فرو دیدند
·         و آنجا را از آن پس
·        مرز ایرانشهر و توران بازنامیدند

·         آفتاب
·        درگریز بی شتاب خویش
·        سال ها بر بام دنیا ـ پا کشان ـ سر زد

·        ماهتاب  
·        ـ بی نصیب از شبروی هایش همه خاموش ـ
·         در دل هر کوی و هر برزن
·        سر به هر ایوان و هر در زد


·         آفتاب و ماه را در گشت
·        سال ها بگذشت
·         سال ها و باز
·        در تمام پهنه البرز
·         و این سراسر قله مغموم و خاموشی که می بینید
·        و اندرون دره های برف آلودی که می دانید
·         رهگذرهایی که شب در راه می مانند
·          نام آرش را پیاپی در دل کهسار می خوانند
·        و نیاز خویش می خواهند

·         با دهان سنگ های کوه، آرش می دهد پاسخ
·         می کندشان از فراز و از نشیب جاده ها آگاه
·        می دهد امید
·        می نماید راه
 
·        در برون کلبه می بارد
·         برف می بارد به روی خار و خارا سنگ
·         کوه ها خاموش
·        دره ها دلتنگ
·        راه ها چشم انتظار کاروانی با صدای زنگ

·         کودکان دیری است در خواب اند
·         در خواب است، عمو نوروز

·         می گذارم کنده ای هیزم در آتشدان
·        شعله بالا می رود، پر سوز.
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر