سر برکش ای رمیده که همچون امید ما

با مایی ای یگانه و تنها یی ای درخت 
سیاوش کسرائی  
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین) 
(از تراشه های تبر )   

غزل برای درخت

·        تو قامت بلند تمنایی ای درخت

·        همواره خفته است در آغوشت آسمان 

·        بالایی ای درخت

·        دستت پر از ستاره و چشمت پر از بهار

·        زیبایی ای درخت

·        وقتی که بادها

·        در برگ های درهم تو لانه می کنند

·        وقتی که بادها

·        گیسوی سبزفام تو را شانه می کنند

·        غوغایی ای درخت

·        وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است

·        در بزم سرد او

·        خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت

·        در زیر پای تو

·        اینجا شب است و شب زدگانی که چشم شان

·        صبحی ندیده است

·        تو روز را کجا

·        خورشید را کجا

·        در دشت دیده، غرق تماشایی ای درخت

·        چون با هزار رشته، تو با جان خاکیان

·        پیوند می کنی

·        پروا مکن ز رعد

·        پروا مکن ز برق که بر جایی ای درخت

·        سر برکش ای رمیده که همچون امید ما

·        با مایی ای یگانه و تنها یی ای درخت 

 پایان