حالا چی می شه؟

من تو رو لو دادم؟  

 من، مردی خاکستری

(تکه ای از زندگی نامه)

نوشته ی احمد قدرتی پور

سرچشمه:

صفحه فیس بوک

 شورای نویسندگان و هنرمندان ایران

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

·        وقتی می بینمش بغض کرده است.

·        سرش را زیرانداخته است و نمی خواهد نگاهم کند.

·        ترسیده است.

·        نمی تواند حرف بزند.

·         جلوی پایش می نشینم و شانه هایش را می گیرم و می پرسم.

·         

·        می گوید:

·        «من ... من ... اسمتو گفتم.

·         گفته بودی نگو.

·        آخ هول کردم.

·         یک هو پرسیدن.

·        دو نفر بودن .

·        به خدا بابا هول کردم.

·         ببخشین.»

·         

·        خودش را توی بغلم می اندارد.

·        گریه امانش نمی دهد.

·        گریه امان مان نمی دهد.

·         

·        صورت کوچکش را توی دست هایم می گیرم و نگاهش می کنم.

·        گریه می کند.

·        گریه می کنیم .

·         

·        «حا ... حالا چی می شه، بابا ! ... بابا !

·        من ... من تو رو لو دادم ؟ ... بابا ! ..»  

·         

·        دیگر نمی تواند حرف بزند .

·        گریه و بغض ...

·        نفس تنگی می کند.

·        از خودم بدم می آید .

·        احساس بدی دارم .

·        باید به او چه بگویم .

·        من نباید اورا وارد این ماجرا می کردم.

·        او فقط هشت سالش است.

·         

·        «حالا ... حالا چی می شه ... ؟!! ... »

·         

·        او را به سینه ام می فشارم.

·        سرش را روی شانه ام می گذارد و بریده بریده می گوید :

·        «یه ماشین سفید بود.

·        اونا رو دیدم.

·         کنار خیابون ایستاده بودن.

·         وقتی هم رفتن، دیدم.

·         پشتش نوشته بود اصفهان.

·        حا ... حالا چی می شه؟!

·        تو رو می گیرن ؟!! ... بابا!»

·         

·        و ساکت می شود.

·        فقط  اشک می ریزد .

·        دخترم.

·        او فقط هشت سالش است.

پایان