چاله ها و چالش ها (244)

نامه‌ ای برای یگانه ‌ترین سیران

دختری که در آتش بی ‌کفایتی مسئولان سوخت 

فرزانه جلالی

سرچشمه: 

اخبار روز

http://www.akhbar-rooz.com

به فارسی نوشتم تا آن‌هایی بخوانند که بیست سال پیش نیز عامل سوختن دست‌های دیگری بودند. برای آن‌هایی می‌نویسم که آنقدر سرشان به انرژی هسته‌ای و لبنان و فلسطین و سوریه گرم است که یادشان رفت ۳۸ کودکی که در آتش سوختند به کمک مالی برای زنده ماندن و زندگی کردن نیاز دارند ...

حمید ف.

تصویر درد و آب گل آلود

·        خوب من هم به زبان فارسی جوابت را می دهم، چون متأسفانه فقط همین را بلدم.

·        اگر ده تا زبان بلد بودم، به همه آن زبانها تکرار می کردم، بخصوص به کردی:      

·        زیاد شلوغش نکن و از آب گل آلود ماهی خودت را نگیر!         

·        کدام احمقی به شما باورانده که "ما" یعنی مردم عادی که "انسان" هستیم و درگیر ده ها مشکل ریز و درشت و نه "آن" به اصطلاح روشنفکران و سیاسی کاران، «زبان مادری تان را عاملی برای تفکیک و جدایی و نشنیدن درد‌های تان می‌دانیم؟»    

·        یعنی اگر من درد یک "چینی" را ببینم، بی خیال سوت می زنم و رد می شوم، چه برسد به یک هم وطن "کرد"م را؟ 

·        چرا مسایل را قاطی می کنید؟

·        موضوع به سادگی برمی گردد، به توان شگرف فضا سازی و جو سازی رسانه های عمومی که در دست "ما"  نیست!

·        همانطور که یک آمریکایی شکم سیر هم خبر ندارد که بخشی از رفاه او هم حاصل غارت و کشتار و سرکوب "ما" شرقی ها است، آنها هم که " سرشان به انرژی هسته ‌ای و لبنان و فلسطین و سوریه گرم است" از "خودشان" هستند، نه از "ما".       

·        "خودشان" راهم بر اساس قانون دسته دزد ها و ضدیت با انسان ها عضو گیری می کنند!         

·        آخرین باری که داستان یک سرکوب وحشیانه را شنیدم، همین هفته قبل بود:

·        گارد ضد شورش یک کرد تنومند بود که با باتوم محکم کوبید وسط پاهای یک دختر چادری.

·        لابد من هم باید با حماقت هر چه تمامتر نتیجه بگیرم مشکل در زبان کردی آن گارد ضد شورش کرد است؟!

·        بعلاوه چرا آن هم زبان ها فکری برای ده ها یا صدها (آمارش را ندارم) خود سوزی " سیران" ها نمی کنند؟

·        برای اینکه زبان این وسط نچسب ترین وصله است.

·         والله، اگر می گفتی، مذهب، باز قابل درک تر بود.

  موقعی که من از خشم و اندوه این فاجعه و دیگر فجایع از کلیت زندگی سیر می شوم، تصویر درد است که بر سرم آوار می شود، نه زبان دردمند!

پایان