نماز بر سجاده سبز

  سیاوش کسرائی 

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

(از تراشه های تبر )   

نماز بر سجاده سبز

·        صبح شسته رفته بود و جاده

·        دره های نیم خفته را

·        روی دوش می کشید

·        تا بلند آبی افق

·        ابرها گشوده بادبان

·        پشت سر نهاده آشیان کوه

·        پر کشان

·        مقصد گریزشان جزیره پریده رنگ ماه

·        بحر

·        فرش نیل تاب

·        با لبی نهان و پچ پچی به جان

·        مرغ ها به جانش اوفتاده در چرا

·        سبز سبز

·        خاک و آسمان

·        ضربه تبر شنیده می شد از نهفت بیشه زار

·        باد

·        گاهواره بسته بر کبوده ها

·        می دوید خوش خوشک، سبک ز روی شاخه ها

·        آن زمان که آفتاب

·        تیغ می کشید

·        تا کلاه برف پوش قله را به سوی دره کج کند

·        من شکوه این سپیده را

·        با سرود نامت ای ستوده می شکافتم

·        روی واژه های شبنم شبانه

·        می شتافتم

پایان