رهایی

  سیاوش کسرائی  
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)
(از تراشه های تبر )   

 

 رهایی

·        گفتم:

·        «درآورمت از کار»

·        گفتم:

·        «بسازمت  

·        بر دارمت ز جای»  

·        گفتم:

·        «تو را تمام کنم این بار»

  

·        گفتم:

·        «ز سنگ خفته

·        شطی کنم شناور در گیسوان تو

·        پس ساقه سپیده دمان را

·        بر جای بازوان تو بگذارم»   

·        گفتم که خیرگی کنم و خارا

·        بشکافم

·        الماس بر کشم برش اندیشه روشنا

·        در چشم خانه های تو بنشانم

·        تا قله های سینه گرمت کند طلوع

·        این سنگ کال را

·        با تیشه ام بکوبم و بتراشم

·        چندی به شب کمین کنم و راه شب زنم

·        مهتاب را بدزدم

·        مهتاب را به قامت تو پیرهن کنم

·        آری بپوشمت

·        باشد که جاودانگی ات را عیان کنم

·        ای در شبم نشسته و بگرفته روز من

·        ای سنگ، سنگ حامله، ای سنگ سخت سر

·        بگذار تا تو را

·        از تخت بند ظلمت دیرین رها کنم

·        بگذار ای صبور که تا بشکنم تو را

·        بگذار تا برآورمت پربها کنم

پایان