جهان و جهان بینی سیاوش کسرائی (40)

 سیاوش کسرائی (1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 وطن، وطن!

تحلیلی از شین میم شین

·        وطن، وطن،

·        نظر فکن به ‌من که من

·        به هر کجا غریب ‌وار

·        که زیر آسمان دیگری غنوده ام

·        همیشه با تو بوده ‌ام، همیشه با تو بوده‌ ام

·         

·        اگر که حال پرسی ‌ام

·        تو نیک می شناسی ‌ام

·         

·        من از درون قصّه‌ ها و غصّه ‌ها برآمدم:

·        حکایت هزار شاه با گدا

·        حدیث عشق نا تمام آن شبان

·        به دختر سیاه‌ چشم کد خدا

·         

·        ز پشت دود کشت ‌های سوخته

·        درون کومه ی سیاه

·        ز پیش شعله ‌های کور‌ه‌ ها وکارگاه      

·        تنم ز رنج، عطر و بو گرفته است

·        رخم به سیلی زمانه، خو گرفته است

      

·        اگر چه در نگاه اعتنای کس نبوده ‌ام

·        یکی ز چهره‌ های بی‌ شمار توده ام

·         

·        چه غمگنانه ـ سال‌ ها ـ  که بال‌ ها

·        زدم به روی بحر بی ‌کناره‌ ات

·        که در خروش آمدی

·        به جنب و جوش آمدی

        

·        به اوج رفت موج‌ های تو

·        که یاد باد اوج‌ های تو!

·         

·        در آن میان که جز خطر نبود

·        مرا به تخته پاره ها نظر نبود

·        نبودم از کسان که رنگ و آب دل ربودشان

·         

·        به گود های هول

·        بسی صدف گشوده ام

·        گهر ز کام مرگ در ربوده ام

·        بدان امید تا که تو

·        دهان و دست را رها کنی

·        دری ز عشق بر بهشت این زمین دل فسرده وا کنی

·         

·        به بند مانده ام

·        شکنجه دیده ام

         

·        سپید هر سپیده، جان سپرده ام

·        هزار تهمت و دروغ و ناروا شنوده ام

·         

·        اگر تو پوششی پلید یافتی

·        ستایش من از پلید پیرهن نبود

·        نه جامه، جان پاک انقلاب را ستوده ام

·         

·        کنون اگر چه خنجری میان کتف خسته ام

·        اگر چه ایستاده ام

·        و یا ز پا فتاده ام

·        برای تو، به راه تو شکسته ام

·         

·        اگر میان سنگ ‌های آسیا

·        چو دانه های سوده ام

·        ولی هنوز گندمم

·        غذا و قوت مردمم

·        همانم، آن یگانه ‌ای که بوده ام

       

·        سپاه عشق در پی است

·        شرار و شور کارساز با وی است

        

·        دریچه ‌های قلب باز کن

·        سرود شب شکاف آن، ز چار سوی این جهان

·        کنون به گوش می رسد

·        من این سرود ناشنیده را

·        به خون خود سروده ام

·         

·        نبود و بود برزگر، چه باک

·        اگر بر آید از زمین

·        هر آنچ او به سالیان

·        فشانده یا نشانده است

        

·        وطن، وطن،

·        تو سبز جاودان بمان که من

·        پرنده‌ای مهاجرم که از فراز باغ با صفای تو

·        به دور دست مه گرفته پر گشوده ام.

پایان

ادامه دارد