خیزابه ها و ُ موج شکن ها

دو شعر کوتاه از عسگر آهنین
«نوستالژی» و «در نقش خود»
اخبار روز:
www.akhbar-rooz.com

1
نوستالژی
(۱٨ فوریه ۲۰۱۲)

Nostalgia
نوستالژی به فرمی از دلتنگی اطلاق می شود که ناشی از دوری طولانی از زادگاه است.
احساس درونی تلخ و شیرین به اشیا، اشخاص و موقعیت‌های گذشته،

• هر چند، پرده ای از آسمان و دریا
• دیوار حافظه ام را
• تزیین کرده است،
• آن قایق زمان کودکی و نوجوانی ام،
• دیگر بر آب شناور نیست.

• پرواز مرغ های دریایی
• بالای قایق بر شن نشسته ی ذهنم
• در من نشانه ی کولاک است:
• اینجا حکایت خیزابه ها و ُ موج شکن ها ست!

2
در نقش خود
(۲۵ دسامبر ۲۰۱۲)

• مردی کنار دفتر شعری نشسته است،

• مردی که نقش اول بازی را
• هرگز برای خویشتنش ننوشت

• حالا، کنار پنجره ای، با خود
• مشغول صرف قهوه و سرگرم گفتگو
• در یک جهان موازی است.

شیوا
چرا اینهمه عکس؟

• بله شعرهای شما زیبا ست و به همین خاطر به خودم اجازه می دهم، مطلبی را به این بهانه با شما و به طور موازی با سایت محبوبم اخبار روز مطرح کنم:
• ببینید، اگر یک شعر یا مقاله یا گزارش عکسی بخواهد، باید این عکس یا تصویر بتواند سوژه مطلب نگاشته شده را تقویت کرده و آن را رو بیآورد.
• اگر تمام نشریات و سایت های غیر ایرانی را نگاه کنید، ماجرا از این قرار است.
• و الا عکس یک شاعر در کنار شعرش حتی ممکن است روح شعر را پنهان کند.
• خواننده فوراً متناسب با سن و مشخصات جسمانی نویسنده تصویر و توقعی در ذهنش می سازد که در اثر اوقات با روح شعر نمی خواند و آنرا تحت اشعاع خود قرار می دهد.

• من نمی دانم به چه خاطر برای یک شعر دو خطی باید تمثال شاعر، آن را همراهی کند.
• آیا هدف، انتشار شعر است یا تصویر شاعر؟

• نمی دانم از کی در سایت های فارسی زبان عکس باران کردن نویسندگان و شاعران راه افتاد.
• اما می دانم که این مسئله بصورت مضحک و کمیکی درآمده و اگر هر چه زودتر متوقف شود، به نفع هنر و اندیشه خواهد بود.
• امیدوارم اخبار روز در این مورد اولین حرکت کننده باشد.

میم نون
متا انتقاد

1

• اولا با پوزش پیشاپیش، دلم می خواهد از حضرت شیوا بپرسم که چرا انتقاد قابل بحث خود را طی مقاله ای و یا طی ایمیلی مستقیما با مدیریت «سایت محبوب» خویش مطرح نمی کنند و شعر شاعری را بهانه قرار می دهند؟

2

• ثانیا چرا خواننده شعر نباید با خالق شعر آشنا شود و احیانا اگر برای سن و سال انسان ها تره خرد کرد، با سن و سال شان نیز؟

3

• وقتی از پریس هیلتون و کلاودیا شفر و از هر فوتبالیست هپیلی هپوئی میلیون ها عکس و فیلم و کارت و مصاحبه و غیره تولید و توزیع می شود، مگر با درج عکسی از شاعری بالای شعرش آسمان بر زمین می آید؟

4

• به چه دلیل عقل پسندی درج عکسی از شاعری مضحک و کمیک می گردد و هنر و اندیشه را به خطر می اندازد، ولی انتشار عکس میلیاردها زن و مرد برهنه در مجلات متنوع معمولی و انترنتی و فیلم های سکسی تهوع آور و انسانیت ستیز و فرهنگ سوز خطری برای هنر و اندیشه محسوب نمی شود؟

5

• آیا حضرت شیوا انتقادی هم به انتشار عکس های متنوع هموطن شان «خودشیفته» به مجله مادام فیگارو و یا هر چه نامش باشد، ارسال کرده اند و یا برای این کار بهانه ای نبوده؟

6

• سؤال آخر اینکه از کی تا حالا کیفیت شعر را با تعداد واژه های آن، با کوتاهی و بلندی آن می سنجند و نه با توجه به محتوای هنری و فکری آن؟

• کسی که نگران «هنر و اندیشه» کذائی باشد، حتما باید بداند که در دیالک تیک کمیت و کیفیت، نقش تعیین کننده از آن کیفیت است:
• این را حتی شیخ شیراز می دانست:

اسب تازی اگر گر ضعیف بود
باز هم از طویله ای خر به!

با پوزش مجدد از حضرت شیوا

ویرایش شعر و متن از دایرة المعارف روشنگری است!
پایان