دیالک تیک پیوست و گسست (دیالک تیک تداوم و شکست) (2)

گسست (شکست)
پروفسور گونتر کروبر
برگردان شین میم شین

• گسست (شکست) به عدم تداوم، به پیوند گسیخته اطلاق می شود
• گسست (شکست) ضد دیالک تیکی پیوست (تداوم) است.

• گسست هم در وجود بطور نسبی مستقل فرم های منفرد ماده مصداق دارد و هم در محدودیت مکانی ـ زمانی اجزاء، عناصر و حالات هر کل، هر سیستم و یا هر روند.

• گسست، بنیان عینی برای موارد زیر است:

1

• گسست بنیان عینی برای تجزیه (تقسیم پذیری) هر اوبژکت و یا هر سیستم به اجزا و عناصر بطور نسبی مستقل پایانمند است.

2

• گسست ـ نتیجتا ـ بنیان عینی برای ساختار بغرنج سیستم ها ست.

3

• گسست بنیان عینی برای تعویض پذیری عناصر منفرد این سیستم ها ست.

• گسست در روندهای توسعه (تکامل) خود را در گذار جهشی هر سیستم و یا هر زیرسیستم از حالتی به حالت دیگر و یا از شیوه رفتاری به شیوه رفتار دیگر نمودار می سازد.

• مراجعه کنید به توسعه، اوولوسیون، روولوسیون، رفتار، شیوه رفتار

• گذارهای کیفی دیالک تیکی و یا به عبارت دقیقتر، نفی های دیالک تیکی همواره بیانگر گشتاورهای گسستی توسعه اند.
• زیرا آنها حاکی از نقاط انقطاع (گسست) اند که کیفیت ها و یا مراحل توسعه مختلف را مرزبندی می کنند.
• گسست ـ بنابرین ـ شرط ضرور هم برای وجود بطور نسبی مستقل همه فرم های ماده است و هم برای حرکت و توسعه همه فرم های ماده.

• مراجعه کنید به پیوست، دیالک تیک پیوست و گسست

پایان