پارادوکس

Schwarze Magie, 1934
René Magritte
اثری از رنه مگری

پروفسور گئورگ کلاوس
برگردان شین میم شین

• (در فرهنگ لغات دودن، پارادوکس عبارت است از ادعا و یا حکم به ظاهر باطل و بی معنا، که پس از تجزیه و تحلیل دقیقتر، بر حقیقت غول آسائی دلالت می کند. مترجم)

• پارادوکس یک واژه یونانی است.
• معنی تحت اللفظی ان عبارت است از نامعقول، ادعای مغایر با اصول مقبول عام، واقعیت امری با معانی متناقض.

• اصطلاح «پارادوکس» بمثابه صفتی برای واقعیات امور منطقی و یا پسیکولوژیکی معینی بکار می رود.
• صفات «پارادوکس» و «آنتی نوم» اغلب به معنی واحدی مورد استفاده قرار می گیرند.
• برخی از اهالی قلم، صفت «پارادوکس» را در مورد آن دسته از آنتی نوم ها بکار می برند که خصلت سینتاکتیکی (علم نحو) صرف دارند و صفت «آنتی نوم» را در مورد آنتی نوم های سمانتیکی مورد استفاده قرار می دهند.

• صفت «پارادوکس» گاهی هم بمنظور واقعیت امر پسیکولوژیکی بکار می رود:
• مثلا به سبب نظرات علمی که پذیرفته ایم و یا به سبب نظراتی که ما عمری با آنها خوگر شده ایم.

• فیزیکدانی که در عالم فکری فیزیک کلاسیک تربیت شده و عمری با مفاهیم آن کار کرده، طرز نگرش تئوری نسبیت را پارادوکس خواهد یافت:
• مثلا این نظر را که دو حادثه ی بلحاظ زمانی مجزا که بنظر تماشاگری همزمان جلوه می کنند، می توانند بنظر تماشاگر دیگری که در جای دیگری به تماشا ایستاده، تحت شرایطی، همزمان جلوه کنند.

• مفهوم پارادوکس به این معنای پسیکولوژیکی، خصلت نسبی دارد:
• آنچه که بنظر فردی پارادوکس (ضد و نقیض) جلوه می کند، می تواند بنظر کس دیگری مستدل و معقول باشد:
• فیزیکدانی که در عالم فکری فیزیک مدرن تربیت شده، نظر فوق الذکر تئوری نسبیت را به هیچوجه پارادوکس احساس نخواهد کرد، بلکه قابل فهم و مستدل خواهد یافت.

• اگر کسی به دیدن ظاهر امور قناعت کند و قادر به نفوذ در ماهیت قضایا نباشد، اغلب با مشاهده یک تضاد دیالک تیکی به پارادوکس هائی از این نوع برخواهد خورد.

• مراجعه کنید به آنتی نوم.

پایان