رخشنده اعتصامی
(۱۲۸۵ – ۱۳۲۰)،
معروف به پروین اعتصامی
درنگی
از
میم حجری
گر که منظور تو زیبائی ما ست
هر طرف چهرهٔ زیبائی هست
هر طرف چهرهٔ زیبائی هست
معنی تحت اللفظی:
فکر و ذکر تو ظاهر زیبای گل ها ست.
زیبایی اما در انحصار گل واحدی و حتی همه گلها نیست.
هر سو که بنگری به چهره زیبایی برمی خوری.
در این بیت شعر پروین،
واقع بینی (رئالیسم) و خردگرایی (راسیونالیسم) ستایش انگیز پروین نمودار می گردد.
پروین
از سویی
در منفرد و خاص و جزء درجا نمی زند.
پروین از خطه خاص پا به عالم عام می نهد.
از گل زیبای واحدی به گلستان و حتی به جهان و کهکشان زیبایی می گذرد.
یعنی دیالک تیک منفرد (خاص) و عام را به خواننده و شنونده اندیشنده شعرش می آموزد.
پروین
از سوی دیگر
در اجزاء مثلا در زیبایی گلی در جا نمی زند، بلکه به کل (گلستان و جهان و کهکشان) اشاره می کند.
یعنی
دیالک تیک جزء و کل
را
معرفی می کند و به خدمت می گیرد.
همانطور که ذکرش گذشت، حقیقت هم همیشه در کل و عام است و نه در اجزاء و افراد (منفردها، فردها) خواص (خاص ها) و اجزاء.
می توان بی کمترین تردید اعلام داشت که پروین شخصیتی فلسفی اندیش و دیالک تیکی اندیش است.
چنین خصوصیتی و شخصیتی در ایران نادر و کمیاب و حتی نایاب و کیمیا ست.
در ایران
سنن فلسفی وجود نداشته اند.
قحظ فلسفه و فیلسوف بوده و است.
یکی از دلایل عقب ماندگی عمیق ایران همین فقر فلسفی است.
ایران به عوض فلسفه، فقه و عرفان داشته است که جریانی ایراسیونالیستی (ضد عقلی) است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر