میم حجری
کودکان_کارگر
ضعیف‌ترین حلقه در زنجیره‌ی استثمار هستند
و
در هر جای جهان که باشند سرشت‌نمای توحش سرمایه‌داری محسوب می‌گردند.
اما در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی است که به همین نیز قناعت نشده
کودکان_کار را با گلوله‌ی جنگی می‌کشند.
محمود معماری نژاد
روی مفهوم کودکان کار باید کار کرد.
رسانه های امپریالیستی
کودکان کار در کشورهای دیگر را با هارت و پورت تماتیزه می کنند و پوز می دهند.
کودکان کذایی کار
چه بسا
کودکان کار نیستند.
سؤال این است که چیستند؟
بخش مهمی از کودکان کار کذایی
در دهات کشورهای آسیا و افریقا و امریکای لاتین
کاراموزند.
همان طور که کودکان در طوایل امپریالیستی
پس از اتمام مدرسه حرفه ای
در کارخانجات و غیره
دوره های کاراموزی می گذرانند.
فرق شان با کودکان جهان سوم این است
که
کودکان جهان سوم
تحصیلات مدرسی ندارند و در خانواده مشغول کاراموزی اند.
بخش دیگر کودکان کار
در دهات و قصبات
نان آوران خانواده اند و از طریق قالی بافی و غیره
نان بخور و نمیری به سفره خالی خانواده می آورند.
بخش مهمی از تجار و بورژوازی کوچک در دهات و قصبات
از استثمار کودکان دهاقین فقیر،
ثروتمند شده اند.
بخش دیگر کودکان کار
در صنایع زباله و در زباله دانی ها با مادر و پدر خود
مشغول کارند تا نانی به کف آرند و به ذلت بخورند.
بخش دیگر کودکان کار
بی خانمانانند که نه خانه دارند و نه مادر و پدر و بی همه کس و بی همه چیزند.
تنها راه غلبه بر این ذلت
گذار از طویال طبقاتی به سوسیالیسم است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر