تأملی
از
یدالله سلطانپور
۱
«راهکار» دوم شیاد جماران
وحدت ملی
من ـ زور از مفهوم «وحدت ملی»
مشخصا
چیست؟
پیش شرط تشکیل وحدت ملی
تشکیل پیشاپیش ملت
است.
فوندامنتالیسم
ـ چه سنی و چه شیعی ـ
اما
مخالف سرسخت ملت و ملتگرایی (ناسیون و ناسیونالیسم)
است.
هدف و آماج اوتوپیکی فوندامنتالیسم سنی و شیعی،
برگشت به صدر اسلام
از
طریق تشکیل دولت اسلامی (داعیش)
است.
فوندامنتالیسم سنی و شیعی،
ملت را با امت جایگزین می سازد.
فوندامنتالیسم سنی و شیعی،
نماینده پان اسلامیسم
است
که همشیره فاشیسم است.
شیاد جماران
آخرین کسی است که از این حقیقت امر بی خبر باشد.
ولی
علیرغم آن
در نهایت بی شرمی
شعار تشکیل وحدت ملی را عرعر می کند.
شرم کردن
خصیصه ای انقلابی است.
مرتجعین
عاجز از شرم کردن اند.
۲
«راهکار» سوم شیاد جماران
تغییر نگاه رسانه های ملی
نه، در طویله جماران رسانه ملی وجود دارد و نه، در سرتاسر جهان.
رسانه ها
بدون استثناء
صدای بی بند طبقه حاکمه
اند.
فونکسیون اصلی رسانه ها
در مقیاس جامعه و جهان
شست و شوی مغزی مستمر و دم به دم اعضای جامعه و بشریت است.
به این حقیقت امر
حتی
خود رسانه ها اعتراف می کنند:
آنها فونکسیون خود را نظرسازی (ماینونگز بیلدونگ)
اعلام می دارند.
می توان گفت
که
رسانه های همگانی
فونکسیون استحمار جهانی بشریت
را
به عهده داشته اند و دارند.
استحمار جهانی
(خرسازی و خرپرروی)
روی دیگر مدال استعمار و نواستعمار جهانی
است.
۳
تغییر نگاه رسانه های ملی
من ـ زور شیاد جماران از این «راهکار»
احتمالا
تجدید نظر در فرم تحمیق مردم توسط رسانه های رنگارنگ طویله ای سنتی (منبر و مسجد و محراب) و مدرن (رادیو، تله ویزیون، انترنت و غیره) است.
این بدان معنی است
که
محتوای طبقاتی مانی پولاسیون افکار عمومی
حفظ می شود،
ولی
فرم و فوت و فن آن
عوض می شود.
یعنی
زهر ایده ئولوژیکی طبقه حاکمه
در
ظرف دیگری
به خورد سکنه طویله داده می شود.
۴
«راهکار» چهارم شیاد جماران
ایجاد فضای باز، امن و آزاد سیاسی
این
«راهکار» کذایی چهارم شیاد جماران
به چه معنی است؟
الف
ایجاد فضای باز، امن و آزاد سیاسی
این «راهکار» کذایی شیاد جماران
اولا
بدان معنی است
که
در طویله جماران،
خفقان مطلق حاکم است.
یعنی
از آزادی بیان حتی اثری نیست.
یعنی
شعار اساسی انقلاب مشروطه (حق آزادی بیان) حتی اجرا نشده است.
یعنی
همچنان و هنوز
بسان دوره محمد علی شاه قاجر
«زبان سرخ، سر سبز می دهد، بر باد.»
یعنی
در این طویله کمترین اثری
از
حتی
دموکراسی بورژوایی ببین و نمیر
وجود ندارد.
ب
ایجاد فضای باز، امن و آزاد سیاسی
این «راهکار» کذایی شیاد جماران
ثانیا
بدان معنی است
که
ارتجاع فئودالی ـ فوندامنتالیستی ـ بورژوایی ـ سنتی
تحت فشار واقعیت عینی و نارضایتی توده ای
مجبور به عقب نشینی است.
عقب نشینی ئی که به معنی «سرکشیدن جام زهر تا جرعه آخر» می تواند باشد.
درست به همین دلیل
طبقه حاکمه
به این کار
تن در نمی دهد.
نمی تواند هم بدان تن در دهد.
این حقیقت امر
از
سرکوب خشن و بی رحمانه
اپوزیسیون کذایی جماران
آشکار می شود.
اپوزیسیون کذایی جماران
اصلا
اوپوزیسیون به معنی حقیقی کلمه نیست.
کسانی که در زندان های این مجانین به سر می برند،
اصلا
مخالف طبقاتی و انقلابی طبقه حاکمه نیستند.
افرادی از قبیل نسرین ستوده و شیرین قبادی و غیره اند
که
کثیف ترین محافل امپریالیستی جایزه باران شان می کنند.
مخالفین طبقاتی حقیقی طبقه حاکمه
خاورانخواب
اند.
البته
بی آنکه نگاه چپی به این کثافت های فئودالی ـ فوندامنتالیستی افکنده باشند.
یاد خروشان شان به یاد
باد
نفرین به باد
باد
نفرین بر آنکه رسم ستم را نهاد،
باد.
میرحسین موسوی
در شب عاشورای خونین
به ازای تار و مار سازی حزب توده
از
امپریالیسم
وفا به عهد و اجر درخور
طلب کرده است.
پ
ایجاد فضای باز، امن و آزاد سیاسی
سؤال اکنون این است
که
اگر
طبقه حاکمه در طویله جماران،
قادر و مایل به دادن حق بیان نظر به توده نیست،
پس این «راهکار» کذایی شیاد جماران
حاوی چیست؟
محتوای سیاسی این «راهکار» کذایی شیاد جماران
تفرقه افکنی در اوپوزیسیون کذایی است:
هدف شیاد
زدن چراغ سبز
به
بخش متمایل به حفظ حاکمیت طبقه حاکمه
است.
ما
در
نطق هدایت الله خادمی در مجلس طویله
نیز
با همین راهکار کذایی سر و کار پیدا می کنیم.
تحلیل نطق خادمی
هنوز به پایان نرسیده است.
ولی
خواهیم دید.
مراجعه کنید
به
تحلیلی از «تحلیلی» که تحلیل نیست
در
تارنمای دایرة المعارف روشنگری
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر