پروفسور دکتر رولف ماکس
برگردان
شین میم شین
فصل پنجم
رابطه منفی و خصمانه مائوئیسم
با
رسالت تاریخی طبقه کارگر
مطابقت محتوای اجتماعی سیاست داخلی نیروهای گرد آمده دور مائوتسه تونگ
با
سیاست خارجی آنها.
۱۸۷
· در مصوبه کمیته حزبی استان گوانگ ژو بنا بر
رهنمودی از مائوتسه تونگ (۷. ماه مه ۱۹۶۶) اعلام می شود:
· «این سند، ما را به راه راست جهت غلبه تدریجی بر
سه تفاوت بزرگ زیر رهنمون می شود:
الف
· به غلبه بر تفاوت میان شهر و ده
ب
· به غلبه بر تفاوت میان کارگر و دهقان
پ
· به غلبه بر تفاوت میان کار فکری و کار جسمی
۱۸۸
· این
سند، ما را ضمنا به راه جهت راست گذار به کمونیسم
رهنمون می شود.
۱۸۹
· این برنامه، خاتمه کامل انقلاب سوسیالیستی است.
۱۹۰
· این برنامه ی گذار به کمونیسم در کشور ما ست و
ضمنا برنامه واقعیت یابی (جامعه عمل پوشی) کمونیسم در کل جهان خواهد بود.»
۱۹۱
· در این سند، غلبه بر «سه تفاوت بزرگ» وظیفه
بیواسطه اعلام می شود.
· (نانفنگ ریبائو، ۱۳. ۸. ۱۹۶۶)
۱۹۲
· در این سند از نکات زیر مجددا پرده برمی افتد:
الف
· از بی اعتنایی مائوئیست ها به شرایط عینی
ب
· از بی اعتنایی مائوئیست ها به روابط علی (علتی ـ
معلولی) جامعه ای
پ
· از بی اعتنایی مائوئیست ها به مراحل عینا (به
طور عینی) تعیین شده ی توسعه اقتصادی و اجتماعی
ت
· از قاطی کردن مستمر آماجگذاری جامعه ای ـ سیاسی مائوئیست
ها و سرکردگی گرایی آنها در جنبش انقلابی جهانی.
۱۹۳
· طرح جامعه ای ـ سیاسی «انقلاب فرهنگی» نه فقط به
معنی تضعیف سیاسی جدید طبقه کارگر چین، بلکه ضمنا تضعیف اجتماعی فراتر رونده این
طبقه بوده است.
۱۹۴
· بدین طریق، تقویت هر چه بیشتر عدم وحدت (پراکندگی،
تشتت) اجتماعی و ایده ئولوژیکی فراتر این
طبقه با آن طرح در رابطه بوده است.
۱۹۵
· آماج این طرح جامعه ای ـ سیاسی «انقلاب فرهنگی»،
بیگانه سازی اجتماعی و ایده ئولوژیکی هر چه بیشتر طبقه کارگر جمهوری خلق چین از
هسته طبقه کارگر و تضعیف هر چه بیشتر نقش اجتماعی و ایده ئولوژیکی هسته در درون طبقه بود.
۱۹۶
· «انقلاب فرهنگی» به معنی اوج خاصی از فشار سیاسی
ـ اخلاقی بر طبقه کارگر چین بوده است.
۱۹۷
· گروه مائو توانسته بود بخش بزرگی از طبقه کارگر
چین را بی اثر و خنثی و مفلوج سازد.
۱۹۸
· علل اصلی برای آن به شرح زیر بوده اند:
الف
· نیروهای مارکسیستی ـ لنینیستی در کشور، پیشاپیش
به شدت تضعیف شده بودند.
ب
· طبقه کارگر چین به میزان زیادی از جنبش کارگری
بین المللی جدا شده بود.
پ
· لئو شائوچی و پیروانش در رهبری کشور در پی پیوند
اصولی شان به کورس ناسیونالیستی ـ خرده بورژوایی، مواضع متضاد و ناپیگیرانه ای
اتخاذ کرده بودند و به توده روی نبرده بودند.
ت
· نیروی مبارزاتی طبقه کارگر چین در اثر تضادهای
اجتماعی و ایده ئولوژیکی داخلی نیرومند که در وهله اول، پیامد سیاست مائوئیستی
بودند، تضعیف شده بود.
· منافع متفاوت اقشار و گروه های منفرد طبقه کارگر
مانع درک منافع طبقاتی مشترک می گشتند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر