مائوئیسم و رسالت تاریخی طبقه کارگر (۵۸)

پروفسور دکتر رولف ماکس

برگردان

شین میم شین

فصل پنجم

رابطه منفی و خصمانه مائوئیسم

با

رسالت تاریخی طبقه کارگر

مطابقت محتوای اجتماعی سیاست داخلی نیروهای گرد آمده دور مائوتسه تونگ

با

سیاست خارجی آنها.

۱۸۷

·    در مصوبه کمیته حزبی استان گوانگ ژو بنا بر رهنمودی از مائوتسه تونگ (۷. ماه مه ۱۹۶۶) اعلام می شود:

·    «این سند، ما را به راه راست جهت غلبه تدریجی بر سه تفاوت بزرگ زیر رهنمون می شود:

الف

·    به غلبه بر تفاوت میان شهر و ده

ب

·    به غلبه بر تفاوت میان کارگر و دهقان

پ

·    به غلبه بر تفاوت میان کار فکری و کار جسمی

۱۸۸

·     این سند، ما را ضمنا به راه جهت راست گذار به کمونیسم  رهنمون می شود.

۱۸۹

·    این برنامه، خاتمه کامل انقلاب سوسیالیستی است.

۱۹۰

·    این برنامه ی گذار به کمونیسم در کشور ما ست و ضمنا برنامه واقعیت یابی (جامعه عمل پوشی) کمونیسم در کل جهان خواهد بود.»

۱۹۱

·    در این سند، غلبه بر «سه تفاوت بزرگ» وظیفه بیواسطه اعلام می شود.

·    (نانفنگ ریبائو، ۱۳. ۸. ۱۹۶۶)

۱۹۲

·    در این سند از نکات زیر مجددا پرده برمی افتد:

الف

·    از بی اعتنایی مائوئیست ها به شرایط عینی

ب

·    از بی اعتنایی مائوئیست ها به روابط علی (علتی ـ معلولی) جامعه ای

پ

·    از بی اعتنایی مائوئیست ها به مراحل عینا (به طور عینی) تعیین شده ی توسعه اقتصادی و اجتماعی

ت

·    از قاطی کردن مستمر آماجگذاری جامعه ای ـ سیاسی مائوئیست ها و سرکردگی گرایی آنها در جنبش انقلابی جهانی.

۱۹۳

·    طرح جامعه ای ـ سیاسی «انقلاب فرهنگی» نه فقط به معنی تضعیف سیاسی جدید طبقه کارگر چین، بلکه ضمنا تضعیف اجتماعی فراتر رونده این طبقه بوده است.

۱۹۴

·    بدین طریق، تقویت هر چه بیشتر عدم وحدت (پراکندگی، تشتت) اجتماعی و ایده ئولوژیکی  فراتر این طبقه با آن طرح در رابطه بوده است.

۱۹۵

·    آماج این طرح جامعه ای ـ سیاسی «انقلاب فرهنگی»، بیگانه سازی اجتماعی و ایده ئولوژیکی هر چه بیشتر طبقه کارگر جمهوری خلق چین از هسته طبقه کارگر و تضعیف هر چه بیشتر نقش اجتماعی و ایده ئولوژیکی  هسته در درون طبقه بود.

۱۹۶

·    «انقلاب فرهنگی» به معنی اوج خاصی از فشار سیاسی ـ اخلاقی بر طبقه کارگر چین بوده است.

۱۹۷

·    گروه مائو توانسته بود بخش بزرگی از طبقه کارگر چین را بی اثر و خنثی و مفلوج سازد.

۱۹۸

·    علل اصلی برای آن به شرح زیر بوده اند:

الف

·    نیروهای مارکسیستی ـ لنینیستی در کشور، پیشاپیش به شدت تضعیف شده بودند.

ب

·    طبقه کارگر چین به میزان زیادی از جنبش کارگری بین المللی جدا شده بود.

پ

·    لئو شائوچی و پیروانش در رهبری کشور در پی پیوند اصولی شان به کورس ناسیونالیستی ـ خرده بورژوایی، مواضع متضاد و ناپیگیرانه ای اتخاذ کرده بودند و به توده روی نبرده بودند.

ت

·    نیروی مبارزاتی طبقه کارگر چین در اثر تضادهای اجتماعی و ایده ئولوژیکی داخلی نیرومند که در وهله اول، پیامد سیاست مائوئیستی بودند، تضعیف شده بود.

·    منافع متفاوت اقشار و گروه های منفرد طبقه کارگر مانع درک منافع طبقاتی مشترک می گشتند.

ادامه دارد.