کاریسماتیسم

 

پروفسور دکتر 

ولفگانگ ایشهورن

اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت 

و دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)

برگردان
شین میم شین

پیشکش
به

امیر حسین آریان پور

 

۱

·    کاریسماتیسم، مفهومی است که از تعالیم زبانی مذاهب نشئت گرفته است.

۲

·    کاریسما به امتیاز خارق العاده (و گویا خدادادی) کسانی اطلاق می شود که خادم واقعیت یابی همبود مسیحی اند.

·    (سیمای نورانی در تصورات اهل تشیع. مترجم)

۳

ویلیام کارل امیل وبر 

(ماکس وبر)

(۱۸۶۴ ـ ۱۹۲۰)

جامعه شناس، حقوقدان، ناسیونال ـ اکونوم آلمانی

از کلاسیک های جامعه شناسی، علوم فرهنگی ـ اجتماعی

بلحاظ تئوری و مفهوم سازی مؤثر در زمینه های زیر:

جامعه شناسی اقتصادی

جامعه شناسی حاکمیت

جامعه شناسی مذهب

مؤسس اصل خنثائیت ارزش

آرامگاه او در هایدلبرگ است.

فرانک دپه او را «سوسیال ـ امپریالیست» می نامد.

·    ماکس وبر، مفهوم کاریسما را وارد جامعه شناسی بورژوایی کرده و به شرح زیر تعریف نموده است:

·    «کاریسما به کیفیت ماورای روزمره شخصیتی اطلاق می شود، تا او به عنوان  فردی مجهز به قوا و خصوصیات ماورای طبیعی و یا ماورای بشری و یا حداقل، ماورای روزمره ی خاص غیر قابل دسترسی برای هر کس و یا به مثابه فرستاده خدا و یا به مثابه سرمشق و لذا به عنوان «رهبر» ارزیابی شود.»

·    (ماکس وبر، «اقتصاد و جامعه»، ۱۹۲۲، ص ۱۴۰)

۴

·    ماکس وبر با توجه به قواعد مشروعیت انواع مختلف افراد مدعی لیاقت رهبری (نخبگان) میان سه نوع زیر از حاکمیت  تفاوت می گذارد:

الف

·    حاکمیت کاریسماتیکی 

ب

·    حاکمیت عقلی

پ

·    حاکمیت سنتی

۵

·    کاریسما به مثابه امتیازی الهی ارزش علمی ندارد و می تواند به طرز رفتار فاتالیستی انسان ها منجر شود. 

·    مراجعه کنید به نخبگان در دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی

پایان