شعری از مجید نفیسی (47)

تُنگِ آب

(۲۷ اکتبر ۲۰۰۶)

سرچشمه:

اخبار امروز 

 آب کم جو، تشنگی آور بدست

 تا بجوشد آب از بالا و پست

 مثنوی، دفتر سوم.

·        تُنگِ آبم را نمی یابم.

·        آن را توی مهتابی گذاشتم

·        تا نیمه های شب که بیدار می شوم

·        به غلغلِ آبش گوش دهم

·        که از دلِ پاکِ زمین می گوید.

·         

·        به مولای روم بگویید:

·        «از تشنگی بی تابم

·        اما آبی نمی یابم.»

·        من واژه ی «آب» را چون او

·        به فارسی و تازی

·        ترکی و رومی می دانم

·        اما از دیدنِ رُخِ یار

·        در کاسه ی آب ناتوانم.

·        در مهتاب، سرو های تشنه

·        چون عابدانِ بیدار در نمازند

·        باشد که کاریزکَنانِ کویر

·        از دلِ کرکس و شیرکوه

·        آبی به تشنگان برسانند.

·        در بسترم، زنی خوابیده

·        که از الهه ی آب ها نشان دارد.

·        من صدای نفس هایش را می شنوم

·        اما سال ها ست که دیگر نمی توانم

·        چهره ی زیبایش را ببینم

·        یا پچپچه ی شیرینش را بشنوم.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری