قصه های خانم گاف (78)

گاف سنگزاد

·        «پدرت هم عقل درست و حسابی نداشته است.»

·        فرشته گفت.

·        «تو که پدر مرا اصلا ندیده ای.

·        چگونه به کم و کیف عقل او پی برده ای؟

·        نکند تو هم علم غیب داری.»

·        اندیشنده گفت.

·        «از همین اسم تو، از همین واژه ی «اندیشنده» معلوم می شود که پدرت دهاتی و عقب مانده بوده است.

·        اندیشیدن اصلا معنی ندارد.»

·        فرشته گفت.  

·        «تو به اراده خودت آمده ای و یا رئیس دوزخ تو را فرستاده که مغز مرا همراه با زندگی ام به هم ریزی؟

·        شاید حق با تو باشد و پدر من ناقص العقل باشد.

·        ولی کسی را که منکر تفکر بطور کلی است، می توان خردمند قلمداد کرد و از کرد و کار خود پشیمان نشد؟»

·        اندیشنده گفت.

·        «طرز تفکر هر کس در ژن های او ست.

·        طرز تفکر هر کس مادر زادی است.»

·        فرشته گفت.

·        «تو اصلا چی هستی؟

·        تو هیچ چی نیستی.

·        تو فقط ترکیب ژنی معینی هستی.

·        نشانه ای.

·        تو نشانه ای بیش نیستی.»

·        «داد نزن.

·        همسایه ها وحشت می کنند و خیال می کنند که زلزله شده.

·        تو دانشمند ژنه تیکی.

·        من از ژنه تیک هنوز چیزی نخوانده ام.»

·        اندیشنده با ملایمت گفت.

·        «ما پروفسوری داشتیم که در امریکا دکترا گرفته بود.

·        می گفت که جانیان بالفطره، جانیان مادر زادی اند.

·        ترکیب ژن های شان جنایت آنها را ایجاب می کند.»

·        فرشته گفت.

·        «از عوامل حکومت دوزخ هم ذره ای هراس نداشت.

·        علنا می گفت.»  

·        «خیلی خوب.

·        تو هم با پروفسورهای چاق و چله فرنگی ات ما را کشتی.

·        ما دیروز رفته بودیم خرید.

·        حداقل 8 ساعت در فروشگاه های لوکس غربت گشتیم.

·        تو در این 8 ساعت تلف شده، دو تا بلوز بچگانه خریدی و دو شیشه عطر.

·        تمام تلاش تو صرف مقایسه قیمت کالاها شد.

·        کله ات به چرتکه ای بدل شده بود که هی دلار را به تومان تبدیل می کرد و تو مقایسه می کردی.

·        حیرت من از آن بود که تو قیمت اینهمه کالا را ازبر داشتی.

·        در این کله زیبا برای چیزهای دیگر هم جائی خالی مانده است؟»

·        اندیشنده گفت.

·        «من باید حساب و کتاب داشته باشم تا سرم کلاه نرود و چیزی را نخرم که گرانتر از دوزخ باشد.

·        من مقتصد هستم.

·        اقتصاد در ژن ما ست.

·        پدر و مادرم هم مقتصدند.»

·        فرشته گفت.

·        «پدر من بی شک در نامگزاری من اشتباه کرده است، ولی هرگز از این خریت ها مرتکب نمی شود.

·        او به ضرب شلاق حتی حاضر نمی شود که 2000 دلار هدر دهد تا در غربت به مقایسه قیمت کالاها بپردازد، به امید اینکه سرش کلاه نرود.»

·        اندیشنده گفت.

·        «علاوه بر این، واقعا فکر می کنی، هر نوزادی سید علی ثانی است که به محض خروج از رحم مادر، «یا علی» بگوید؟

·        آخر لامصب، تو آکادمیسین دوزخی.

·        اگر عقل هم نداری، مقلت کجا ست؟

·        تفکر نتیجه کار است و نه ژن و من.»  

·        «حالم از شما ها به هم می خورد.

·        شما فقط واژه می پرانید.

·        هنر دیگری ندارید.

·        تو چرا نمی آیی دوزخ؟

·        اینجا اصلا چی کار می کنی؟

·        برای این کارها که من نمی دانم چیست، پول هم می گیری؟

·        آخر این زندگی است که تو داری؟»

·        «تو مرا ول کن.

·        خودت اول بگو برای چی اینهمه پول هدر داده ای و به غربت آمده ای؟»

·        اندیشنده گفت.

·        «من باید کشورهای مختلف خارج از دوزخ را ببینم.

·        من از این کار لذت می برم.

·        حالی ات شد؟

·        شما ها اصلا شعور ندارید.

·        یک مشت احمقید.

·        همه از دم.»

·        فرشته گفت.

·        «تو بر خلاف ما، خر نیستی.

·        اما علیرغم آن، خردستیزی.

·        بی خرد هم نیستی.

·        تو عقل معاش داری و به مدد آن با ارتکاب هزاران خطای ریز و درشت، گلیم خویش از امواج زندگی بدر می بری.

·        ولی خردسیتزی.

·        تو دشمن منی.

·        و من نمی دانم که «چرا دل به تو دادم.»

·        سعدی را می شناسی؟»  

·        اندیشنده گفت.

·        «آره.

·        ولی در دوزخ کسی برای سعدی تره  خرد نمی کند.

·        ما طرفدار حافظیم.

·        از فردوسی احمق هم نفرت دارم.»

·        فرشته گفت.  

·        «چرا؟»

·        اندیشنده پرسید.

·        «آخر این هم شد شعر:

·        توانا بود هر که اینجا بود.»

·        فرشته گفت.

·        اندیشنده زد زیر خنده.

·        «در مدارس دوزخ، معلم جماعت فقط بچه بازی بلدند و قادر به آموزش خواندن و نوشتن نیستند؟

·        آخر لامصب.

·        این بیت حکیم طوس را گوساله ها هم بلدند:

·        توانا بود، هر که دانا بود.

·        در کله شماها غیر از قیمت کالا چیز دیگری نیست؟»

ادامه دارد.