دیدار در شب (3)

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

·        پس این پیادگان که صبورانه

·        بر نیزه های چوبی خود تکیه داده اند،

·        آن بادپا سوارانند

·        و این خمیدگان لاغر افیونی،

·        آن عارفان پاک بلند اندیش؟

·        پس راست است، راست، که انسان

·        دیگر در انتظار ظهوری نیست

·        و دختران عاشق

·        با سوزن دراز برودری دوزی (گلدوزی روی پارچه)  

·        چشمان زود باور خود را دریده اند؟

·        اکنون طنین جیغ کلاغان

·        در عمق خوآب های سحرگاهی

·        احساس می شود،

·        آیینه ها به هوش می آیند

·        و شکل های منفرد و تنها

·        خود را به اولین کشاله (کشش، امتداد)  بیداری

·        و به هجوم مخفی کابوس های شوم

·        تسلیم می کنند.

·        افسوس، من با تمام خاطره هایم

·        از خون، که جز حماسه خونین نمی سرود

·        و از غرور، غروری که هیچگاه

·        خود را چنین حقیر نمی زیست،

·        در انتهای فرصت خود ایستاده ام

·        و گوش می کنم، نه صدایی

·        و خیره می شوم، نه ز یک برگ، جنبشی
 

·        و نام من که نفس آن همه پاکی بود

·        «دیگر غبار مقبره ها را هم

·        بر هم نمی زند.»

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری