شب نامه (7) (بخش آخر)

محمد زهری

  

(۳۱)

·        شبی از شب ها  

·        سایه از سایه،

·        شب از شب، پرسید:

·        «آسمان،

·        همچنان تلخ و مکدر خواهد ماند؟»

·        آسمان ،

·        - با آنان

·        که طلسم خویشند -

·        همچنان تلخ و مکدر خواهد ماند.

(۳۲)

·        شبی از شب ها

·        به تقلای بی دغدغهٔ شب پره می اندیشیدم،

·        که به تنهایی

·        ـ با بینایی ـ

·        می شکند تاریکی را.

·        ای به هیچ آکنده،

·        نه اگر مرد روزی،

·        شب پره باش.

(۳۳)

·        شبی از شب ها

·        نطفهٔ خاطره ای بست زمین

·        که از آن خون رویید،

·        و زمین از وحشت لرزید.

(۳۴)

 

چارقد

روسری

پارچه ای نازک و چهارگوش که زنان

دو تا می کنند و با آن موهای سر را می پوشانند.

·        شبی از شب ها

·        بوی یاسی که فروتن بود،

·        از پس چینهٔ یاس همسایه،

·        ریخت دامن دامن در خانه من.

·        و همه خانه از آن شب، دیگر

·        بوی گل در گره چارقدی پنهان داشت.

(۳۵)

·        شبی از شب ها

·        ژرف ظلمانیِ چشمانت،

·        روزن رؤیایی را در من بشکافت

·        که از آن، دریا پیدا بود.

(۳۶)

شبی از شب ها

·        کرم ابریشم از چلّهٔ پیله برخاست

·        باز دنیا،

·        دنیا بود.

·        برگی و برگی و برگی.

·        لیک او دیگر،

·        بال پروازی با خود داشت.

پایان

با سپاس از مسعود

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری