قطره های باران (1)

محمد زهری

با سپاس از مسعود

   

·        آیینه

·        - پیش رویم -

·        تنها، مرا نمود.

·        کو آن هزار چهره که در آن نشسته بود؟

·        ای روزگار،

·        آینهٔ کهنه ای تو، نیز.

*****

·        موج آرمیده،

·        ساحل خموش.

·        وه، چه جانفزا ست.

·        لحظه های آشتی،

·        - با صفای حرمت غرور -

·        لحظه های اوج زندگی است.

*****

·        ماهی ام!

·        تو شط بی تلاطم فرتوتی.

·        من

·        در تو،

·        بر تو

·        گریه ی بسیار کرده ام.

·        آیا تو هیچ بر من غمگین، گریستی؟

*****

·        گل،

·        برف سنگین را

·        هرگز ندیده است.

·        اما حکایتی ز شاخه پیری شنیده است.

·        از من شنو که زخم زمانِ بد،

·        - چون برف سنگین -

·        با دل چه می کند.

*****

·        ستاره ها:

·        شکوفه های سادهٔ درخت شب.

·        حباب ها:

·        شکوفه های پاک آب رود.

·        مرا شکوفه:

·        اشک تلخ درد.

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری