دخترم!یوسف صدیق (گیلراد)
(سه شنبه، ۲۳ مرداد ۱۳۹۱/ ۱۳ اوت ۲۰۱۲)
سرچشمه:
اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com
• چشم می گشایم.
• ساعت، پنج و سی دقیقه ی صبح است.
• جیک جیک گنجشکان
• قار قار کلاغان را خالکوبی می کند.
• ......
• خواب آلوده، دگمه ی آی- فون را می فشرم.
• به تصویرت می رسم.
• دست بر موهایت می کشم.
• چه بسیار هستی های فروریخته پشت این اندوه!
• چه بسیار دلتنگی های در راه، پشت این چهره!
• چشم هایم را می بندم.
• عکس ات را روی سینه ام می گذارم.
• .....
• دخترم!
• حالا، قلبم کنار گونه های تو می گرید.
پایان
میم نون
شعری از جنس کیمیای همدردی به همنوع
خیلی صمیمی و صادقانه و زلال و زیبا ست، این شعر.
در این شعر موجز، انگار هومانیسم پنهان از نظرها ـ به مثابه روح، به معنی فلسفی و هگلی اش ـ شولای شعر می پوشد و جلوی چشمان از حیرت دریده خلایق، راست راست راه می رود، سر برافراشته ـ بسان پرچمی ـ در عصر قحط عاطفه و احساس و هومانیسم!
عمر شاعر درازباد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر