رباعیات سیاوش کسرائی (6)

  سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)  

·       بر پنجه ی پا بر آمد آن یار و پرید

·       تا از سر شاخسار، سیبی را چید

·       بسترد به سینه، گرد آن را و فشرد

·       بر سرخی سیب کال، دندان سپید 

 

·       از سوختگان ، باز  پری می خواهند

·       خاکستر شعله پروری می خواهند

·       آنان که ز یک قفس جدامان کردند

·       آواز غم آلوده تری می خواهند

·       موجی است که می کند سر از دریا بر

·       بالنده و رقصنده و دامنگستر

·       میلش همه پرواز و رهایی است، ولی

·       در می شکند، فرود می آرد سر

ادامه دارد