هوشنگ ابتهاج
(تهران، ۲۷ خرداد ۱۳۵۸)
از مجموعه «یادگار خون سرو»
کیوان ستاره بود:
با نور زندگی می‌کرد
با نور درگذشت.
او در میان مردمک چشم ما نشست
تا این ودیعه را
روزی به صبحدم بسپاریم.
آتش
آنگاه آتش است
کز اندرون خویش بسوزد،
وین شام تیره را بفروزد.
ستاره خورشید
از قضا چنین ستاره ای است.
خورشید
ستاره ای است که میدان انفجارات رادیو اکتیو پی در پی است.
یعنی
از درون خویش، به مدد عناصر شیمیایی رادیو اکتیو خویش می سوزد.
توده ای ـ تصور و توده ای ـ تصویر سایه همین است:
توده ای به شرطی توده ای است که بی نیاز از این و آن، یعنی به برکت نیروی محرکه درونی خود (مثلا در اثر تضادهای طبقاتی خود با طبقات حاکمه انگل و استثمارگر)
منقلب و انقلابی باشد.
روی پای خود ایستاده باشد و با تکیه بر خرد عام اندیش خود بسوزد و بسازد.
آشنایی با خورشید بی ضرر و ضرور است:
خورشید
تنها ستارهٔ سامانهٔ خورشیدی است و در مرکز آن جای دارد.
خورشید یک کُرهٔ کامل است که از پلاسمای داغ ساخته شده است و در میانهٔ آن میدان مغناطیسی برقرار است.
این ستاره که قطری نزدیک به ۱٬۳۹۲٬۰۰۰ کیلومتر دارد،
سرچشمهٔ اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی زمین است.
خورشید نخستین جسم در منظومهٔ شمسی بر پایهٔ جرم و حجم می‌باشد.
قطر خورشید نزدیک به ۱۰۹ برابر قطر زمین و جرم آن ۳۳۰ هزار برابر جرم زمین برابر با ۲×۱۰۳۰ کیلوگرم است.
این مقدار ۹۹٫۸۶٪ کل جرم سامانه خورشیدی است.
انفجار نهایی یک ستارهٔ سنگین را ابرنواختر می‌نامند، ولی خورشید هیچ‌گاه چنین انفجاری را تجربه نخواهد کرد.
زیرا کمترین جرم مورد نیاز برای رخداد یک ابرنواختر، هشت برابر جرم خورشید است.
از نظر شیمیایی سه - چهارم جرم خورشید را هیدروژن و باقی‌ماندهٔ آن را بیشتر هلیم می‌سازد.
پس از هیدروژن و هلیم، دیگر عنصرهای سازندهٔ خورشید عبارتند از:
اکسیژن، کربن، نئون و آهن و غیره.
این عنصرها سازندهٔ ۱٫۶۹٪ از جرم خورشید هستند که این مقدار خود ۵٬۶۲۸ برابر جرم زمین است.
تا این ودیعه را
روزی به صبحدم بسپاریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر