قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۷۹) (سورة النساء و سوره زنان)

 

        

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

 

۱

زنا

 به جفتگیری زن با نری بدون عقد ازدواج و بدون وجود رابطه بردگی فی مابین اطلاق می شود.
زنا 

از گناهان کبيره شمرده شده و حرمت آن ضروری بين مسلمانان و ارتکابش موجب ثبوت حد است.

ریشه اجتماعی قانون شرعی زنا

احتمالا

در آنارشی سکس (هرج و مرج جنسی) در دوره تجزیه و تلاشی جامعه اولیه (ایام جاهلیت کذایی) بوده است.

وقتی بحران جامعتی در می گیرد، مناسبات جامعتی تخریب می شوند.

راسیونالیسم (خردگرایی) نسبی جای خود را به ایراسیونالیسم (خردستیزی) می دهد.

در نیتجه،

دیالک تیک غریزه و عقل وارونه می شود.

یعنی

غریزه قدر قدرت

عقل را از کالبد اندام تبعید می کند و در غیاب عقل، یکه تاز میدان می شود.

یعنی

بشر به حد جانور سقوط می کند.

 

دلیل قدر قدرتی غریزه جنسی در قرن ۲۱ نیز بحران عمومی سرمایه داری است.

 

مفهوم ایام جاهلیت در قاموس کریم (حضرت محمد)

انعکاس این وضعیت و شرایط بحرانی بوده است.

هدف انقلاب اسلامی تحت رهبری حزب الله از طرح قانون وحشت انگیز زنا،

لگام زدن به آنارشی غریزی ـ جنسی و احیای راسیونالیته بخور و نمیر از دست رفته است.

راه حل کریم برای نیل به این هدف، 

جایگزینی هرج و مرج جنسی با ازدواج است.

می توان گفت که در این آیه، دیالک تیک آنارشی و آزادی مطرح می شود.

بدین طریق هم حوایج نفسانی (غریزی) ارضاء می شوند و هم راسیونالیته احیا می شود و هرج و مرج جنسی از بین می رود.

زنا

 به جفتگیری زن با نری بدون عقد ازدواج و بدون وجود رابطه بردگی فی مابین اطلاق می شود.

اینجا ضمنا از ماهیت طبقاتی و فرماسیونی جامعه صدر اسلام پرده برمی افتد:

جامعه صدر اسلام، جامعه برده داری است.

اعضای جامعه به توده برده و آزاد طبقه بندی شده اند.

جفتگیری با برده خود

نه نیازی به ازدواج دارد و نه زنا محسوب می شود.

 

  این ادعای خرافی که صدر اسلام، فرماسیون اقتصادی فئودالی بوده، 

به ویژه در این مورد و موضوع، بی اعتبار می گردد.

اینجا اصلا اشاره ای به مناسبات ارباب ـ رعیتی در بین نیست.

سخن از مناسبات برده داری است و بس.

ادامه دارد.