درنگی
از
میم حجری
حس نومیدی از اینجا نشأت می گیرد،
که آدم نمی داند چرا می جنگد؟!
و حتی نمی داند اصلا باید بجن
کامو
قبل از بحث راجع به امید باید پرسید:
امید به چه معنی است؟
کامو
در این خرافه
چنان وانمود می کند که انگار فقط کسانی که می جنگند (مثلا سربازند)، نومید می شوند.
از این خبرها نیست.
خیلی از خرپول ها که در عالم خیال حتی با جنگ رابطه ای ندارند،
از فرط نومیدی دست به خودکشی می زنند.
همین کامو
که نه سرباز بوده و نه با جنگ سر و کار داشته،
دچار یأس و نومیدی و مبلغ پیگیر نیهلیسم (پوچی حیات) و پسیمیسم (بدبینی فلسفی) است.
روندهای معرفتی و روانی
مثلا امیدواری و نومیدی، خردگرایی و خردستیزی و غیره
ثانوی اند.
برای اینکه تابع شرایط مادی و طبقاتی اند.
شعور در همه فرم هایش
نتیج وجود و ناشی از وجود است.
یعنی
نتیجه شرایط مادی و معیشتی و طبقاتی است.
به همین دلیل
از طرز تفکر و علایق و سلایق و افکار و معاییر ارزشی و اخلاقی افراد
می توان به خاستگاه و پایگاه طبقاتی آنها پی برد
و
با توجه به تعلقات طبقاتی شان، طرز تفکر و اخلاق و افکار او را تعیین کرد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر