خود آموز خود اندیشی (۱۰۰۹)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت اول

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۰ ـ ۸۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

رکابش ببوسید روزی، جوان

بر آشفت و برتافت از وی عنان

معنی تحت اللفظی:

روزی گدا زاده رکاب پادشاه زاده را بوسید.

پادشاه زاده عصبانی شد و افسار اسب را کشید و دور شد. 

بخندید و گفتا:

«عنان بر مپیچ

که سلطان عنان بر مپیچد ز هیچ

 

معنی تحت اللفظی:

گدازاده خندید و گفت:

از من دور نشو.

سلاطین از هیچ و پوچ دور نمی شوند.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

دیالک تیک عشق را به شکل دیالک تیک هیچ و (۱) بسط می دهد و مسخ و مثله و مخدوش می کند و از بی شرمی گدازاده و سقوط مطلق او پرده برمی دارد.

 

سعدی در این بیت شعر، دیالک تیک عشق را به شکل دیالک تیک هیچ و همه چیز بسط و تعمیم می دهد و مسخ و مثله و مخدوش می کند و از بی شرمی گدازاده و سقوط مطلق او پرده برمی دارد.

 

شگفت آور موضعگیری تهوع آور خود سعدی است، که هر هومانیستی را به خشم می آورد.

خدای خرد در قرون وسطی کشور،

 چگونه می تواند

چنین بی رحم و عقب مانده و مرتجع باشد؟

 

ادامه دارد.