شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت نوزدهم
بخش چهارم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۳)
۱
در اوباش، پاکان شوریده رنگ
همان جای تاریک و لعل اند و سنگ
معنی تحت اللفظی:
لعلی در سنگلاجی
شبیه پاکدامنی در میان اوباش است.
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک خوب و بد
را
به شکل دیالک تیک لعل و سنگ و دیالک تیک پاکان و اوباش بسط و تعمیم می دهد و نقش تعیین کننده را از آن خوب (لعل، پاکان) می داند.
۲
چو پاکیزه نفسان و صاحبدلان،
برآمیخته هستند با جاهلان
معنی تحت اللفظی:
پاکان و صاحبدلان انگشت شمار قاطی جاهلان بیشمارند.
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک خوب و بد
را
بار دیگر به شکل دیالک تیک صاحبدلان و جاهلان بسط و تعمیم می دهد و نقش تعیین کننده را از آن خوب (صاحبدلان) می داند.
کسی که بشریت را به خوب و بد و پاک و اوباش و صاحبدل و جاهلان طبقه بندی کند،
دیگر نمی تواند از «اعضای یکدیگر بودن بنی آدم و از یک گوهر بودن شان» دم بزند.
آب ایندو معیار و نظر در یک جوی نمی رود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر