فرهنگ مفاهیم فلسفی (الف) اسکپتیسیسم (تردیدگرایی، شک گرایی) (۱)

 

 پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

شین میم شین

 

 الف

اسکپتیسیسم یونانی

 

۱

·      اسکپتیسیسم مکتبی از مکاتب فلاسفه یونانی است که در فاصله سال های (۳۰۰ ـ ۲۰۰ قبل از میلاد)  پا به عرصه وجود نهاد و تا قرن دوم میلادی مؤثر واقع شد.

 

۲

·      توسعه اسکپتیسیسم در جهان باستان به سه دوره تقسیم بندی می شود:

 

الف

پیرون الیسی

(۳۶۰ ـ ۲۷۰ ق. م.)

فیلسوف یونان باستان

مؤسس اسکپتیسیسم (پیرونیسم)

 

·      اسکپتیسیسم دوره قدیم به نمایندگی پیرون و تیمون

 

ب

·      اسکپتیسیسم دوره میانی معروف به دوره آکادمیک به نمایندگی ارکه سیلائوس، کارنه آدس

 

پ

·      اسکپتیسیسم دوره جوان و یا جدید به نمایندگی آینه سیدموس، اگریپا، سکستوس امپیریکوس

 

۳

·      عنصرمشترک اسکپتیسیسم یونانی با استوئیسم و اپیکوریسم عبارت است از خوشبختی گرائی.

 

·      مراجعه کنید به استوئسم، اپیکوریسم در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

 

استوئیسم

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/8203

 

پایان

۴

·      اسکپتیسیسم هم مثل آندو، آرامش روحی را پیش شرط نیل به خوشبختی واقعی قلمداد می کرد.

 

۵

·      استوئیسم و اپیکوریسم راه رسیدن به این خوشبختی را در شناخت جهان می دانند، ولی اسکپتیسیسم یونانی در صرفنظر از هر نوع شناخت می داند.

 

۶

·      اسکپتیسیست های یونانی شناخت جهان را محال می دانند.

 

۷

·      آنها ادعا می کنند که انسان با پرهیز از شناخت جهان، از تأثیرات آن در امان می ماند و می تواند به آن آرامش روحی که پیش شرط خوشبختی واقعی است، نایل آید.

 

·      (هرچه خرتر به همان اندازه خوشبخت تر! مترجم)

 

۸

·      اسکپتیسیست های یونانی موضعگیری منفی خود را نسبت به امر شناخت در نکات آموزشی خود اثبات می کنند.

 

۹

·      این نکات از نقطه نظرها، ادعاها، تزها و دلایل تشکیل می یابند.

 

۱۰

·      اسکپتیسیست ها می کوشند تا با این نکات و در این نکات احکام زیر را اثبات کنند:

 

الف

·      این حکم را که حقیقتی وجود ندارد.

 

ب

·      این حکم را، که جهان غیرقابل شناسائی است.

 

پ

·      این حکم را که شناخت به طور کلی محال است.

 

ادامه دارد.