پروفسور دکتر
ولفگانگ ایشهورن
اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت
و دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)
برگردان
شین میم شین
اینتگراسیون
(همپیوندی)
۱
·
اینتگراسیون
به روندی اطلاق می شود که در آن روند، عناصر نسبتا مستقل سیستم در اثر تشکیل و
افزایش تأثیر متقابل، ساختارهای نسبتا مستقلی را پدید می آورند و در نتیجه، سیستمی
با کیفیت جدیدی رشد و تکوین می یابد.
۲
·
در روند اینتگراسیون
از سویی، ماهیت و طبیعت سیستم به مثابه کل تشکیل می یابد و از سوی دیگر، عناصری که
روزی عناصر نسبتا مستقلی بودند، خصلت و مشخصات خود را تغییر می دهند.
·
آن سان که
آنها در سیستم توسعه یابنده جدید، جا و مقام معینی کسب می کنند و در نتیجه، فونکسیون
های معینی را به عهده می گیرند.
·
مراجعه
کنید به عنصر، ساختار، فونکسیون، سیستم، دیالک تیک عنصر ـ ساختار ـ سیستم، دیالک
تیک ساختار ـ سیستم ـ فونکسیون
۳
·
عناصر بر
مبنای جای جدید عناصر در سیستم و فونکسیون های جدید آنها بسته به جای جدیدشان، شیوه های رفتاری و خودویژگی های جدیدی کسب می
کنند و از یکدیگر متمایز می گردند.
۴
·
گرایشات اینتگراتیو
(همپیوندساز) و دس اینتگراتیو (همپیوندی گسل) از تأثیر متقابل خود عناصر سیستم
حاصل می آیند.
۵
·
همه فاکتورهای اینتگراتیو (همپیوندی گرا) و دس اینتگراتیو
(همپیوندی ستیز) مؤثر افتنده ی خارجی بر سیستم، این روند اینتگراسیون را فقط از طریق تغییر عناصر، تحت تأثیر قرار
می دهند.
۶
·
در این
میان، چنان به نظر می رسد که هر چه درجه اینتگراسیون، عالی تر باشد، فاکتورهای خارجی به همان اندازه شدیدتر می
توانند سیستم را تحت تأثیر قرار دهند.
۷
·
اگر در
نظر گیریم که هم گرایشات اینتگراتیو (همپیوندی گرا) و دس اینتگراتیو (همپیوندی ستیز)
خارجی و هم گرایشات اینتگراتیو(همپیوندی گرا) و دس اینتگراتیو (همپیوندی ستیز) داخلی
مؤثر می افتند، آنگاه سیستم با درجه اینتگراسیون
معین، تا آنجا ثباتمند خواهد بود که گرایشات اینتگراتیو (همپیوندی گرا) و دس اینتگراتیو (همپیوندی ستیز) در تعادل با هم باشند.
۸
·
کل سیستم
را زمانی می توان به مثابه سیستم در حال اینتگراسیون
تلقی کرد که ترازوی گرایشات اینتگراتیو (همپیوندی گرا) و دس اینتگراتیو (همپیوندی ستیز) به نفع کفه گرایشات اینتگراتیو (همپیوندساز) سنگینتر باشد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر