اي هفت سالگي

سیما ریاحی

 (۲۹ ژوئیه ۲۰۰۵)   

·        اي هفت سالگي

·        اي لحظه هاي شگفت عزيمت

·        بعد از تو هرچه رفت، در انبوهي از جنون و جهالت رفت

·        بعد از تو پنجره که رابطه اي بود، سخت زنده و روشن

·        ميان ما و پرنده،

·        ميان ما و نسيم،

·        شکست

·        شکست

·        شکست.

·        بعد از تو آن عروسک خاکي

·        که هيچ چيز نمي گفت، هيچ چيز بجز «آب»، «آب»، «آب»،

·        در آب غرق شد.

·        بعد از تو ما صداي زنجره ها را کشتيم

·        و به صداي زنگ، که از روي حرف هاي الفبا بر مي خاست

·        و به صداي سوت کارخانه هاي اسلحه سازي، دل بستيم.

·        بعد از تو که جاي بازي مان زير ميز بود،

·        از زير ميزها

·        به پشت ميزها

·        و از پشت ميزها

·        به روي ميزها رسيديم

·        و روي ميزها بازي کرديم

·        و باختيم، رنگ تو را باختيم، اي هفت سالگي .

·        بعد از تو ما به هم خيانت کرديم

·        بعد از تو ما تمام يادگاري ها را

·        با تکه هاي سرب و با قطره هاي منفجر شده ي خون

·        از گيجگاه هاي گچ گرفته ي ديوارهاي کوچه زدوديم.

·        بعد از تو ما به ميدان ها رفتيم

·        و داد کشيديم:

·        «زنده باد!»، «مرده باد!»

·        و در هياهوي ميدان، براي سکه هاي کوچک آوازه خوان

·        که زيرکانه به ديدار شهر آمده بودند، دست زديم.

·        بعد از تو ما که قاتل يکديگر بوديم

·        براي عشق قضاوت کرديم

·        و همچنان که قلب هامان

·        در جيب هاي مان نگران بودند،

·        براي سهم عشق قضاوت کرديم.

·        بعد از تو ما به قبرستان ها روی آورديم

·        و مرگ، زير چادر مادربزرگ نفس مي کشيد

·        و مرگ، آن درخت تناور بود

·        که زنده هاي اين سوي آغاز

·        به شاخه هاي ملولش دخيل مي بستند

·        و مرده هاي آن سوي پايان

·        به ريشه هاي فسفري اش چنگ مي زدند

·        و مرگ روي آن ضريح مقدس نشسته بود

·        که در چهار زاويه اش، ناگهان چهار لاله ي آبي

·        روشن شدند.

·        صداي باد مي آيد

·        صداي باد مي آيد، اي هفت سالگي

·        برخاستم و آب نوشيدم

·        و ناگهان به خاطر آوردم

·        که کشتزارهاي جوان تو از هجوم ملخ ها چگونه ترسيدند.

·        چقدر بايد پرداخت

·        چقدر بايد

·        براي رشد اين مکعب سيماني پرداخت؟

·        ما هرچه را که بايد

·        از دست داده باشيم، از دست داده ايم.

·        ما بي چراغ به راه افتاديم

·        و ماه، ماه ـ ماده ي مهربان ـ هميشه در آنجا بود،

·        در خاطرات کودکانه ي يک پشت بام کاهگلي

·        و بر فراز کشتزارهاي جواني که از هجوم ملخ ها مي ترسيدند.

·        چقدر بايد پرداخت؟

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری