گلایه

محمد زهری

(1305 ـ 1373)

گلایه 

(۱۳۴۵)

·        هر حکایتی، شکایتی است

·        قصه ای، ز غصه ای است

·         از غروب آشتی، کنایتی است

·        نه دگر کبوتر دلی که پر زند

·        در هوای پاک و روشن نوید

·        خو گرفته با غبار راه

·         دیده ی سپید

·         سینه ی سیاه

·        هر دریچه ای که باز می شود

·        از شکاف آن

·        دست استغاثه ای دراز می شود

·        هر ترانه ای که ساز می شود

·         ناله ی نیاز می شود
 

·        با خمیر ِ لحظه های بی درنگ مان

·         مایه ی گلایه ای است

·        آفتاب و ماهتاب
آفریدگار ِ سایه ای است

·        ای شکوفه های خرم ِ بهار،

·        خسته ایم

·        بسته ایم

·        تا در این خزان جاودان نشسته ایم

·        ای ستاره های آسمان ِ پاک،

·        مانده ایم

·        رانده ایم

·        تا به خاک تیره، دل نشانده ایم

·         گوش ما پر از دریغ ِ روزگار

·        خود چو روسپی، در انتظار سنگسار

·        هر حکایتی ، شکایتی است

·        قصه ای، ز غصه ای است

·        از غروب آشتی، کنایتی است.

پایان 

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری