اقیانوس

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

آوا

(1336)

·        پای تا سر سینه، اما بی نفس، بی  خاطره، گنگ و فراموش

·        هر صدایی در نگاهش گم، به چشم ژرف خاموش

·        پر تپش، بی سایه، در خود ایستاده

·        سر به سر آغوش، خشکی را به زیر پا نهاده

·         باز باز و بیکرانه، دامن افشان، دور گستر

·        باد ها را همسفر، ساحل نشینان را نواگر

·         یادها در سینه اش مغروق، چون نعش زنی سیمینه اندام

·        نام ها از لب زدوده، تن رها و بی سرانجام

·        محو در مه، هر سپیده

·         شامگاهان، ارغوانی ابر بر رویش دویده

·        لکه ها از دید شب ها بر تن او

·         بوسه ی بس روز روشن، خفته در پیراهن او

·         گیسوانش در کرانه، شست و شو گر ماسه ها را

·         پای او بر ساحل دور

·         همنشین ماه شب، آبستن خورشید هر روز

·        بستر توفان مغرور

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری  

پایان