گلدان

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

آوا

(1336)

·         دلم گلدان گل های سیاهی است

·         نشانده ریشه ها در پیکر من

·        ز خون سرخ من سیراب گشته

·         شکفته در بهار بی بر من

·         درنگی، رهگذاران بنگریدش

·        گل شبرنگ هم بوییدنی است

·        عروسان را نمی زیبد به پیکر

·         ولی گل هر چه باشد، چیدنی است

·        نهالش کنده ام از سرزمینی

·         که در آن آرزوهای من افسرد

·         توان ام رفت و گل آمد در این شهر

·        چراغ چشم من در راه، پژمرد

·         ببوییدش که دارد عطر اندوه

·        سیه پوش جوانی من، این گل

·         اگر چه اختر تاریکفامی است

·        بود خورشید غم پیراهن این گل

·        هزاران غنچه می سوزد در این باغ

·         که تا وا می شود یک گل بدین رنگ

·         گل قلب مرا ارزان مگیرید

·        گران باشد، گران باشد گل سنگ

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان