که بود تشنه خورشيد، جان روشن تان!
دکتر ژاله اصفهانی (1300 ـ 1386
دکتر ژاله اصفهانی (1300 ـ 1386
پرندگان مهاجر
·
پرندگان مهاجر، در اين غروب خموش،
·
که ابر تيره، تن انداخته به قله
کوه،
·
·
شما ـ شتاب زده ـ راهی کجا هستيد؟
·
کشيده پر به افق، تک تک و گروه
گروه؟
·
·
چه شد که روی نموديد بر ديار دگر؟
·
چه شد که از چمن آشنا سفر کرديد؟
·
·
مگر چه درد و شکنجی در آشيان ديديد،
·
که عزم دشت و دمن های دورتر
کرديد؟
·
·
در اين سفر که خطر داشت بی شمار آيا،
·
ز کاروان شما، هيچ کس شهيد شده است؟
·
·
در اين سفر که شما را اميد بدرقه
کرد،
·
دلی ز رنج ره دور، نا اميد شده
است؟
·
·
چرا به سردی دی ترک آَشيان کرديد
·
برای لذت کوتاه گرمی تن تان؟
·
·
و يا درون شما را شراره ای می‌سوخت،
·
که بود تشنه خورشيد، جان روشن تان!
پایان
درون تمامی مهاجران نا خوا سته راشراری از عشق بانساتیت ودردی از بیعدالتی وزور گویی وستمگریکه چون خار بجانشان میخلد وایستادگی در برابر جابران زمان نا خواسته راه مهاجرت درپیششان راه میگشاید ولاجرم همه علایًق خودرا پشت سر میگذارند وامید ببازگشت را در قلبشان میکارند ومیروندواین برا یشان سخت ودردناک است چه میشود کرد مبارزه درراهحق سخت وجانکاه است
پاسخحذف