تراژدی «مهره سرخ» از سیاوش کسرایی (1)

مهره سرخ

پیشکش به مهری

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

·        بسیار قصه ها که به پایان رسید و باز

·        غمگین کلاغ پیر، ره آشیان نجست

·        اما هنوز در تک این شام می پرد

·        پرسان و پی کننده ی هر قصه از نخست

·        دل دل زنان ستاره خونین شامگاه

·        در ابر می چکید

·        سیمرغ ابرها

·        می رفت تا بمیرد در آشیان شب

·        پهلو شکافته

·        سهراب

·        روی خاک

·        می سوخت، می گداخت

·        در شعله های تب

·        آوا اگر که بود تک شیهه بود

·        شوم

·        ز یک اسب بی سوار

·        و آهنگ گام های گریزنده ای ز دشت

·        آغاز نا شده

·        پایان ناگزیرش را

·        می خواست سرگذشت

·        اما هجوم تب

·        سهراب را به بستر خونین گشوده لب:

·        «می سوزدم، به آبم

·        اما نیاز نیست

·        نه، تشنگی فروننشیند مرا به آب

·        ای داد از این عطش

·        فریاد از آن سراب

·        اینجا کجا ست، من به چه کارم؟

·        چه ابرهای خشکی

·        چه باغ های جادویی

·        آن پیر، آن حکیم

·        این میوه های تلخ به شاخ از چه آفرید؟

·        آن دسته گل چه کس ز کجا چید؟

·        مادر، ز بهر من

·        این جاودانه بستر پر را که گسترید؟

·        آیا به باد رفت

·        در باغ هر چه بود؟

·        تنها به جای، باز

·        میوه کال گسستگی؟

·        یاقوت های خون

·        تک قطره های لعل

·        این مهره را که داد

·        این سرخ گل، بگو، بگو که به پهلوی من نهاد؟

·         

·        دیر است، دیر دیر

·        بشتاب ای پدر

·        مادر، به قصه ای

·        با من ز آمدن

·        وز شور و شوق دیدن آن پهلوان بگو

·        بیم از دلم ببر!»

·        خم گشت آسمان

·        ـ چون مادری ـ به گونه سهراب بوسه زد

·        سهراب دیدگان را

·        بر نقش تازه داد:

·        تهمینه

·        در برابر آئینه

·        سرمست عشق و زمزمه پرداز

·        گیسو فکنده در نفس باد

·        «آواز داده اند و تهمتن

·        از راه می رسد.

·        دلخوا ه دور من

·        با گام های خویش به درگاه می رسد.

·        رستم کجا و شهر سمنگان ما کجا؟

·        نیروی چیست این

·        کاو را چنین به سوی شبستان ما کشد؟

·        آخر شکار گور و گمشدن رخش

·        هر یک بهانه ای است در انبان روزگار

·        تا فرصتی پدید کند بر نیاز من

·        ای رهنمای چرخ و فلک در شبی چنین

·        کامم روا بدار!

·        این بانگ بشنوید:

·        این شور درفتاده به شهر از برای او ست

·        این کوه و دشت و برزن و بازار

·        و این کاخ و بارگاه

·        یا هرچه از من است

·        دل و دیده جای اوست

·        اینک که ناگهان

·        از راه می رسد

·        ای آینه، بگو

·        من چون کنم، چه سان که خوشایند او بود؟

·        گیسو چگونه برشکنم باز

·        یا در میان این همه رنگینه جامه ها

·        آخر کدام یک بگزینم؟

·        با او سخن چه گونه گشایم

·        آرایه چون کنم که به چشمش نکو بود؟

·        آئینه، من به دلبری و حسن شهره ام

·        دیگر که را رسد

·        جز تهمتن که بر گل آتش گرفته ام،

·        باران شبنمی برساند؟

·        آری که را سزد

·        تا کودکی یگانه دوران

·        بر دست و دامنم بنشاند؟»

ادامه دارد