ناگه زمین به لرزه در آمد

  واریز داد بر سرشان روزگار را

  سیاوش کسرائی   

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 مار

(خرداد 1363)

   

·        بی خواب بود، مار

·        بی تاب بود، مار

·        گاهی ـ گره گرفته به تن ـ تند می خزید

·        گاهی، ز خشم چنبره می زد

·        در خویش می تپید

·        چون با تن زمین

·        پیوسته بود مار

·        پیشآمد بلا را دانسته بود مار

·        ـ آسیمه سر، رمیده ـ

·        به هر سوی می پرید،

·        وحشت می آفرید.

·        آن ساکنان غافل کاشانه

·        کشتند مار را

·        و آسوده دل، به خانه نشستند.

·        ناگه زمین به لرزه در آمد

·        واریز داد بر سرشان روزگار را.

 پایان