ما را هوای او ست در این برگ ریز مهر

   پر می کشد ز سینه، دل دیرگیر ما

 سیاوش کسرائی 

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 یاد دوست

·        یادش به خیر، دلبر روشن ضمیر ما

·        دلدار ما، دلاور ما، دلپذیر ما

·         

·        یاری که در کشاکش گرداب های غم

·        او بود و دست بسته او دستگیر ما

·        یادش دوید در دلم و چون نسیم خیس

·        بگذشت و تازه کرد، سراسر کویر ما

·        ما را هوای او ست در این برگ ریز مهر

·        پر می کشد ز سینه، دل دیرگیر ما

·        صیاد ما که بخت و کمندش بلند باد

·        پرسیده هیچگاه که کو آن اسیر ما؟

·        صبح است و روی دوست، چراغی از آفتاب

·        او را چه غم ز شمع دل پیشمیر ما

·        بس نقش ها زدند، ولی روز آزمون

·        یک از هزارشان نشد، آن بی نظیر ما

·         

·        تیر دعا رها ست، در این آسمان کجا ست

·        مرغ دلی که سینه سپارد به تیر ما؟

·        روزی به سر نیامده، شامی به پای خا ست

·        بنگر که تا چه زود رسیده است، دیر ما

·        فریاد ما ز دشنه دشمن نبود، دوست

·        خنجر برون کشید و بر آمد نفیر ما

·        آنان که لاف دایگی و مادری زدند

·        خوردند خون ما و بریدند شیر ما

·        آن جا که باغبان کمر سرو می زند

·        و ز باغ می برد همه عطر و عبیر ما،

·         

·        ای شط رهرونده، تو آیینه ای بگیر

·        بر روی و موی بید بن سر به زیر ما

·         

·        می گفت پیر ما که صبوری به روز سخت

·        حالی بیاورید صبوری به پیر ما

·         

·        چون عقل را به گوشه میخانه باختیم

·        عشق تو ماند ـ در همه حالی ـ دبیر ما

پایان