اینک بیا به یاری ام، آزادی

    

فردا، برای آمدنت، دیر است!

 سیاوش کسرائی 

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 (مرداد 1364)

·        آزادی،

·        در من، چرا زبان نگشودی؟

·        با من، چرا نیامدی، ننشستی، در این سرا؟

·        آخر، چرا، چرا

·        آن بذر سبز را به دفترم نفشاندی؟

·        ای خوشنوا، چرا

·        یک بار سر ندادی آوازی

·        در بزم تلخ ما؟

*****

·        هر روز، هر کجا

·        در چارسوی کشور دنیا

·        نقشی ز خویش می زنی و جلوه می کنی

·        لیکن

·        از کوچه ام، گذر نمی کنی تو و عمری است

·        کز این دریچه، من

·        ـ سر تا به پای، چشم

·        چون گل حسرت ـ

·        در انتظار آمدنت مانده ام، هنوز!

*****

·        آزادی،

·        با هر که ام، عزیز چو جان بود

·        تا گیر و دار خون

·        در پیشوازت آمدم و هر بار

·        تو عشوه دادی و پرهیز داشتی

·        گاهی، رخی نمودی و دستی به در زدی

·        اما نیامدی

·        نه، ای گریزپا

·        حتی، نگاه نیز نکردی به زیر پا:

·        بر فرش سرخرنگ روانی که سال ها ست

·        جان و جوانی ما با هزار امید

·        گسترده بر زمین!

*****

·        باری،

·        آئین میزبانی شایسته تو را

·        گر ره نمی برم،

·        در شور من ببین

·        در اشتیاق من

·        دامن ز دست رفتن و کجتابی مرا!

*****

·        آزادی!

·        ای آرزوی گمشده، گل کن،

·        تا بلبل تو را

·        در باغ درشکسته، نفس هست!

·        بشنو،

·        فغان و ناله شبگیر است!

·        بشنو،

·        صدای جان به زنجیر است!

·        اینک بیا به یاری ام، آزادی

·        فردا، برای آمدنت دیر است!

*****

·        این بار، ای خجسته دم، آزادی

·        من توده می کنم

·        با هر چه ام، که تاب

·        با هر چه ام، که تب

·        با هر چه ام، که شعله به جان است، آتشی

·        باشد که همچو مشعل

·        بر گیری ام ز خاک

·        باشد چو شبچراغ، بگردانی ام به شب!

پایان