پیکاسو سیم هاش قاطی اند. (۲)

 

ریتا تورن کویست ـ فرشور 

(متولد ۱۹۳۵)

آمستردام، هلند

برنده جایزه «بوم طلائی»

(۱۹۹۳)

 

برگردان

میم حجری

 

 

·    کارلا پهلوی من نشسته است.

 

·    کارلا سررشته زیادی در نقاشی ندارد.

 

·    صفحه کاغذ خود را پاره می کند و  صفحه جدیدی می گیرد.

 

·    پس از مدتی از من می پرسد که چه باید نقاشی کرد.

 

·    «چیز ساده ای رسم کن»، می گویم.

·    «مثلا، عکس تپه هائی را بکش و بر بالاترین قله تپه ها عکس صلیب گورستان شهدا را.

·    بدین طریق می توانی در یک چشم به هم زدن کار را تمام کنی.»

 

·    او هر آنچه را که من گفته ام، مو به مو نقاشی می کند و یک دقیقه بعد، نقاشی اش را نشانم می دهد.

 

·    نظر مشترک من و او این است که نقاشی او کسل کننده از کار در آمده است.

 

·    من آهسته پیشنهاد می کنم که عکس پرچم برافراشته ای را هم بدان اضافه کند و عکس چند پرنده ـ مثلا دسته ای از مرغابی های وحشی ـ را در آسمان رسم کند، که با آرایشی به شکل علامت پیروزی (V) پیش می پرند.

 

·    «علامت پیروزی را چطوری بکشم؟»، کارلا می پرسد.

 

·    می گویم :

·    «چیز پیچیده و بغرنجی نیست.

·    مرغابی ئی در جلو و بقیه مرغابی ها به شکل عدد هفت، به دنبالش.

·    عکس مرغابی ها را هم مثل عدد هشت رسم کن.

·    پرنده ها در آسمان این طوری به نظر می رسند.»

 

·    «حق با توست»، کارلا می گوید و در عرض ده ثانیه علامت پیروزی بی کم و کاستی، متشکل از مرغابی ها رسم می کند.

 

·    تپه ها را سبز خاکستری و زرد قهوه ای رنگ می زند.

 

·    آسمان را آبی روشن، با چند ابر سفید در آن، پرچم را قرمز و سفید و آبی و صلیب را قهوه ای تیره، رنگ می زند.

 

·    کارلا و من نقاشی های مان را همزمان تحویل می دهیم.

 

·    معلم نگاهی سرسری به نقاشی من می اندازد و بعد محو تماشای نقاشی کارلا می شود، نه دل از آن می تواند بر کند و نه چشم از آن می تواند بردارد.

 

 

*****

 

·    سابینه در ردیف اول، تنهای تنها، در آخرین صندلی سمت راست، دم در کلاس نشسته است و در تمام مدت، بازویش را روی نقاشی اش گرفته است.

 

·    با شنیدن صدای زنگ سیاحت، نقاشی اش را برمی دارد، در جیب می چپاند و به سرعت از کلاس بیرون می دود.

 

·    دو سال صلح!

 

·    سابینه در باره دو سال صلح چه می تواند کشیده باشد؟

 

·    شاید چیزی در باره اردوگاه هند هلند (اندونزی) نقاشی کرده باشد، چیزی در باره بلائی که ژاپنی ها سر هلندی های آنجا آورده اند.

 

·    مادر بزرگ من که از هند هلند آمده، می گوید که رفتار موف ها (آلمانی های فلان فلان شده) با ما به مراتب بهتر از رفتار ژاپنی ها با هلندی ها در هند هلند بوده است.

 

·    او بعضی وقت ها ژاپنی ها را نیپ می نامد و فکر می کند که فحشواژه «نیپ» بدتر از فحشواژه «موف» است.

 

·    شاید سابینه نقاشی اش را در خانه در ته کشوی میزی قائم کند و یا در کمدی در پستوئی.

·     کمدی که هرگز کسی غیر از خودش درش را باز نمی کند.

 

ادامه دارد.