برزخ

 

محمد زهری
(1305 ـ 1373)
(تهران - 9 مرداد 1333)
پیشکش به
نصرت رحمانی شاعر

·        گر که در این بزمگاه، تلخ زبانم
·        زهر چشیدم، شکر چگونه چشانم؟
·        بار دلم، کوه سنگ حسرت و درد است
·        حاصل دلسوز مهر، توش و توانم

·        من به ستوهم ز راه سخت و نیارم
·        پای کشیدن ز نیمه راه بیابان
·        (یارای پای کشیدن از نیمه راه بیابان  ندارم)
·        وسوسه ام هست زانکه در بن این دشت
·        شهر، سلامت نشسته، نغز و چراغان

·        ور نه مرا در رباط های گران سال
·        رغبت یک طَرفه هم درنگ نباشد
·        تا چه رسد پا به پای قافله رفتن
·        دل بنهادن که راه، رنگ نباشد

·        من که گلی نیستم که باد سحر گاه
·        بوی مرا در مشام شهر بریزد
·        خارم و با حسرت فراق بر آیم
·        خلق بپرهیزد از من و بگریزد

·        گنگ نیّ ام، نکته ای به گفته من هست
·        دست نیابد، کسی که نکته نیابد
·        گر که به بیگانگی فسانه ی دهرم
·        نور خدایم، که جز بر اهل نتابد

·        خلق به خوابند و من به ناله شبگیر
·        چنگ زنم تا بر آرم از سرشان خواب
·        تا همه بیدار چشم یک شبه باشیم
·        کس که نداند چه زاید این شب بی تاب

·        وای، که تنهانشسته بر لب بام ام
·        بر سر من گنبد کبود ستاره
·        غولی از آن دور ـ غول مرگ و تباهی ـ
·        چشم بر این روح ناشکیب نهاده

·        یک طرفم می نهد، به شیب عدم روی
·        سوی دگر، پای بست رشته ی عمر است
·        من که در این برزخ ام، چگونه توانم
·        دل گسلم ز این مقام و روی بدان بست

·        جانِ پریشم، وبال مردم دهر است
·        بهر خدایم، ز جمع خویش مخوانید
·        من سگ پیرم به کار گله نیایم
·        تا نکُشیدم ز زحمتم نرهانید.

پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری