فروغ فرخزاد
(۱۳۱۳ ـ ۱۳۴۵)
(1934 ـ 1966)
عصیان
(۱۳۳۶)
ویرایش و تحلیل
از
مسعود بهبودی
۱
من پیام وصل بودم در نگاهی شوخ
من سلام مهر بودم بر لبان جام
من شراب بوسه بودم در شب مستی
من سراپا عشق بودم کام بودم کام
معنی تحت اللفظی:
من
اگر خدا بودم،
پیام وصل در نگاه شوخ و شاد
سلام مهر بر لبان سرخ جام
شراب بوسه در شب مستی
و
از سر تا پا
عشق و کام بودم.
فروغ
در این بند شعر عصیان خدایی
توده ـ خدا
را
به مثابه ضد صد در صد طبقه حاکمه ـ خدا
و
به عنوان وارونه و معکوس او
تصویر می کند:
۲
من پیام وصل بودم در نگاهی شوخ
فروغ در این مصراع شعر،
از
سویی
دیالک تیک وصل و فصل
(پیوست و گسست)
(مولانا)
را
برای تمیز توده ـ خدا از طبقه حاکمه ـ خدا
به خدمت می گیرد
و
دیالک تیک قساوت و محبت
را
از
سوی دیگر.
۳
من سلام مهر بودم بر لبان جام
فروغ در این مصراع شعر،
دیالک تیک مهر و قهر
را
از
سویی
و
دیالک تیک مستی و پستی
را
از
سوی دیگر
برای تمیز توده ـ خدا از طبقه حاکمه ـ خدا
به خدمت می گیرد.
۴
من شراب بوسه بودم در شب مستی
فروغ در این مصراع شعر،
دیالک تیک مهر و کین
را
برای تمیز توده ـ خدا از طبقه حاکمه ـ خدا
به خدمت می گیرد
و
با افزودن صفت در شب مستی به بوسه
بر
غلظت و اصالت بوسه توده ـ خدا
تأکید مؤکد می ورزد.
۵
من سراپا عشق بودم کام بودم کام
فروغ در این مصراع شعر،
دیالک تیک عشق و نفرت
را
از
سویی
و
دیالک تیک کامیاری و ناکامی
را
از
سوی دیگر
برای تمیز توده ـ خدا از طبقه حاکمه ـ خدا
به خدمت می گیرد.
۶
من پیام وصل بودم در نگاهی شوخ
من سلام مهر بودم بر لبان جام
من شراب بوسه بودم در شب مستی
من سراپا عشق بودم کام بودم کام
بدین طریق
به مثابه
ضد صد در صد طبقه حاکمه ـ خدا
در
رابطه با بشریت
عرض اندام می کند.
توده ـ خدا
به مثابه مظهر هومانیسم و سوسیالیسم (انساگرایی و جامعه گرایی) نمودار می گردد.
این
به معنی گذار از خطه اقتدار زور کور به عالم ایدئال آزادی
است.
این
به معنی طلوع آفتاب رهایش نهایی بشری
است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر