۱۳۹۶ آذر ۲۰, دوشنبه

پای منبر بهاره مهرجویی (۷)


چرا زنان شوهردار 
در هوس 
ترمز می برند؟
 
 بهاره مهرجویی 
 
 خیانت زنان شوهردار 

ویرایش و تحلیل
از
ربابه نون

زن چهل و سه ساله‌ ای که با پسر خواهر شوهرش وارد رابطه شده.
 پسر جوانی که پانزده سال با او تفاوت سنی دارد.
 زن هیچ وقت فکرش را نمی‌ کرد 
که
 شوخی‌ ها و تنها شدن‌ ها و جای پسرم است 
و من با فلانی می‌ روم خانه، 
برایش دردسرساز شود.
 
۱
 
چرا زنان و نران
در هوس 
ترمز می برند؟
 
اگر
در
نردبام مفهومی،
پله ای بالاتر رویم،
باید
بگوییم:
 
طبقه حاکمه امپریالیستی، فئودالی ـ فوندامنتالیستی،
دیالک تیک غریزه و عقل
را
به اشکال متفاوت متعددی بسط و تعمیم داده و تخریب و تار و مار کرده است.
 
یکی از فرم های بسط و تعمیم دیالک تیک غریزه و عقل،
دیالک تیک سکس و عقل
است.
 
عقل
از
 اندام اعضای جامعه بدر رانده شده
و
غریزه 
یکه تاز میدان اندام گشته است.
 
غریزه
مینیاتوریزه شده
و
به صدها فرم بسط و تعمیم داده شده است:
 
یکی
از
این فرم های بیشمار
سکس
در اشکال متنوع
است.
 
سکسی
که
اصلا
سکس نیست.
 
سکسی
که
هویت زدایی شده است.
 
درست
به
همین دلیل،
لذت بخش نیست.
 
اقناع کننده
نیست.
 
 
آنتونی کوین
ـ هنرپیشه سینما ـ
می گفت:
«من با زنان لاتحد و لاتحسی سکس داشته ام.»
 
آنتونی کوین
عضو معمولی جامعه بشری نیست.
 
آنتونی کوین
جزو قشر روشنفکر جامعه بشری است
که
معمار روح جامعه اند.
 
حالا
باید ذره ای مغز در کله داشت
و
از
خود
پرسید:
چگونه می توان 
آدم بود
و
با 
هر ننه مرده ای جفتگیری کرد؟
 
۲
چرا زنان و نران
در هوس 
ترمز می برند؟
 
ما
با
مسخ همه جانبه اعضای جامعه
سر و کار داریم.
 
اما
چرا 
و
به چه دلیل؟
 
دلیل این فاجعه
این است
که
تار و پود جامعه بشری
را
از
اواخر قرن ۱۹
بحران عمومی سرمایه داری
فراگرفته است.
 
بورژوازی
به هیچ وجهی حاضر نیست
که
امتیازات متنوع خود
را
از دست دهد.
 
جنگ های امپریایلستی اول و دوم
با
۱۰۰ میلیون نفر قربانی
و
با جهانی خرد و خراب و خاکستر و خاک
نتیجه همین حفظ امتیازات متنوع به هر قیمت
بوده اند.
 
بحران عمومی سرمایه داری
که
بحران ئوکولوژیکی (محیط زیستی) هم بدان مزید شده،
فقط شامل حال عرصه اقتصادی جامعه بشری نیست.
 
این بحران ویرانگر
حتی 
روح و روان اعضای جامعه
را
به گند می کشد.
 
ما
در
دهه دوم قرن ۲۱
با قحط شعور روبرو هستیم.
 
دیگر 
نه
شعر به درد بخوری سروده می شود،
نه
قصه به درد بخوری نوشته می شود،
نه
فیلم و طنز و تئاتر و موزیک و ترانه و تندیس  به درد بخوری،
تهیه و تولید می شود
و
نه
اثر فکری و فلسفی و علمی به درد بخوری.
 
۳
چرا زنان و نران
در هوس 
ترمز می برند؟
 
همه چیز 
سطحی، مبتذل و بند تنبانی 
شده است.
 
اعضای جامعه
دیگر
قادر به برقراری رابطه معقول و اصیل و انسانی با جامعه نیستند.
 
همین هوس رانی
مینیاتوریزه می شود:
 
الف
جنده بازی
 
بعضی ها که ثروت کلان دارند،
به
روایت جنده ها
وقتی وارد جنده خانه می شوند،
با 
تک تک جنده ها
جفتگیری می کنند.
 
این
بدان معنی است
که
نه
اقناع جنسی امکان پذیر است
و
نه
اشباع جنسی.
 
این بدان معنی است
که
اعضای جامعه
مکانیزه می شوند.
 
ماشینیزه می شوند.
 
روبات واره می شوند.
 
یعنی به درجات به مراتب، نازل تر از جانوران (از حشره تا حیوان)
سقوط می کنند.
 
ادامه دارد.
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر