پروفسور
دکتر وینفرید شرودر
برگردان
شین میم شین
V
احیای مجدد جنبش پرولتری
پس
از انقلاب فرانسه در سال 1830
1
آخرین
و عالی ترین فرم کمونیسم اوتوپیکی
ادامه
9
·
به قول انگلس،
این انجمن های مخفی، از جمله «انجمن کارگران تساوی طلب»، مانند «بابوفیست های انقلاب بزرگ تقریبا جریانات خام و نارس
بوده اند.
10
·
آنها قصد تبدیل جهان به همبود
کارگری را در سر داشته اند و هرگونه ظرافت فرهنگی، علمی، هنری و غیره را بیهوده و
به مثابه تجمل اشرافی تلقی کرده اند.
·
چنین پیشداوری هائی ضرورتا حاکی از
بیخبری کامل آنها از تاریخ و اقتصاد سیاسی است.»
·
(مارکس و انگلس،
«کلیات»، جلد 1، ص 485)
11
·
اما نباید فراموش کرد که از «انجمن
دادگران» که در سال 1836 در پاریس تشکیل شده بود، به ابتکار مارکس و انگلس «انجمن کمونیست ها» قد برافراشت، «نخستین
حزب انقلابی و مستقل پرولتری که بر پایه سوسیالیسم علمی استوار شده بود.»
·
(مارکس و انگلس،
«کلیات»، جلد 14، ص 438، جلد 21، ص 207)
12
·
به قول مارکس و انگلس، اهمیت جنبش
پرولتری بعد از سال 1830 را باید نه فقط در انجمن های مخفی انقلابی، که در این سال
ها تشکیل شده بودند، بلکه علاوه بر آن، در مطبوعات کارگری دید، که در این دوره
انتشار یافته اند.
·
(مارکس و انگلس،
«کلیات»، جلد 2، ص 508)
13
·
مهمترین این مطبوعات به شرح زیر
بوده اند:
الف
·
«آزادی بشر»
ب
·
«آیینه جمهوری خواهان»
ت
·
«روشنفکری»
پ
·
«مجله اصلاحات اجتماعی»، منتشره از
سوی لاپونه رای در سال 1837
ث
·
«تریبون مردم»، منتشره از سوی پیلوت در سال 1839
ج
·
«مساوات»
ح
·
«کمونیست»، که هر دو از سوی دزامی
در سال 1840 انتشار می یافتند.
خ
·
«هومانیته» که توسط چاراوای، فومبرتا و مای در سال 1841 انتشار می یافت، احتمالا دزامی نیز با آنها همکاری می کرد.
د
اتین کابت (1788
ـ 1856)
نویسنده، سیاستمدار و انقلابی
فرانسوی
از کمونیست های اوتوپیکی
پس از اتمام تحصیل در رشته حقوق
به مخالفت با ناپلئون برخاست.
پس از شکست ناپلئون وکیل مدافع طرفداران
ناپلئون شد و با نظرات شان آشنا گشت.
در انقلاب ژوئیه (1830) جزو توطئه
گران برای براندازی کارل دهم و جایگزینی اش با لوئی فیلیپ بود.
پس از اشنائی با خودکامگی و بی
اعتنائی اجتماعی لوئی فیلیپ
به سوسیالیسم
روی آورد.
ناشر روزنامه فلسفی «خلق» که در سال
1834 توقیف شد
و او به 5 سال
تبعید در لندن محکوم شد.
در لندن با ایده های روبرت اون
آشنا شد
و پس از برگشت
به فرانسه قصد عملی کردن آنها را داشت.
رمان «سفر به ایکاری» را نوشت
که حاوی طرح
جامعه اشتراکی اوتوپیکی است:
در جامعه مورد نظر کابت، وسایل تولید
در مالکیت خلق اند.
دولتی کردن، نظامی کردن، سانسور
کتب و مطبوعات
و پرستش شخصیت ایکاروس
ـ رهبر مرحوم ایکاری ـ
یادآور
استالینیسم اندـ
برای نیل به آماج خود به تأسیس
انجمن آموزش کارگران پرداخت.
از انقلاب 1848 به دفاع برخاست
بعد در امریکا همبود اوتوپیکی خود
را تحقق بخشید
و با مخالفت
استعمارگران مواجه شد.
در همبود 500 نفره اش
لوازم آرایش،
زیور آلات و البسه رنگارنگ
ممنوع بود.
همبود اشتراکی او پس از مرگش
فروپاشید.
·
«فراترنیتا» (1841) که سمتگیری نئوبابوفیستی
و بلانکیستی و ضد کابتیستی داشت.
ذ
·
«آتلیه» (1840)، که توسط خود کارگران انتشار داده می شد.
ر
·
«توده» (1833)، که توسط کابت تأسیس شده بود،
تیراژش به 27000 نسخه می رسید و از مجلات کمونیستی بود که بیشتر از بقیه عمر کرد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر