جامعه شناسی آنتی کمونیسم (1)

پروفسور دکتر ورنر هوفمن 
برگردان شین میم شین

مقدمه

·        عنوان این بررسی باید حیرت انگیز بنظر آید.

1

·        چگونه می توان آنتی کمونیسم را موضوع و مسئله بررسی آکادمیک قرار داد؟

2

·        چه کسی باورهای هزاران بار تضمین شده را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد؟

3

·        آیا چنین کاری به معنی مداخله خیره سرانه در وجدان بی چون و چرای ما نیست، وقتی که روشنفکری در آنتی کمونیسم چیزی برای جستن و یافتن و گفتن می یابد؟

4

·        البته اینجا سخن از انزجار عمومی جاری درآلمان فدرال نسبت به سیم خاردار، هنجارهای کار، کنترل پست و تلفن و قدغن بودن موزیک جاز در کشورهای سوسیالیستی نیست.

5

·        گزارشات روزمره، که ـ بی وقفه ـ هیزم بر آتش انزحار مردم از نظام سوسیالیستی می نهند، دیری است که دیگر بمثابه مسائل معین و قابل تجزیه و تحلیل و انتقاد تلقی نمی شوند.

الف

·        مسائلی از این دست به حقایق سمبولیک بدل شده اند.

ب

·        مسائلی از این دست برای کل سیستم به عنوان مسائلی اند که «افکار عمومی» آنها را بکرات محکوم و رد کرده و بلحاظ اخلاقی هزاران بار محکوم به مرگ کرده است.

ت

·        هر اندیشنده بی طرف نسبت به پراتیک و تئوری عصر کنونی، یعنی نسبت به کمونیسمی که خود را بطور استالینیستی تحمیل می کند (خواه در گروهی از کشورها و خواه در جنبش های رزمنده) موضع   انتقادی بی چون و چرا دارد.

پ

·        آنتی کمونیسم که بمثابه یک بیماری مسری در جامعه ما تلقی می شود، دیری است که از مرحله انتقاد صرف پا فراتر گذاشته و فرم یک جهان بینی به خود گرفته است.

ث

·        و لذا این سؤال مطرح می شود که آیا طرز تفکری که اینگونه ریشه دوانده و شیوع عام یافته، طرز تفکری که از اختیار و کنترل هرکس خارج شده، نمی بایستی بنا بر طبیعت امر، از حد بهانه های مبتذل مربوطه و حتی از حد موضوعی که آن را شعله ور ساخته، پا فراتر گذارد؟

ج

·        آیا آنتی کمونیسم وزن مخصوص و قانونمندی خاص خود را کسب نمی کند؟

·        سخن کوتاه!

·        آیا آنتی کمونیسم برای تفکر و عمل اجتماعی ما ـ تا حدودی ـ اهمیت کسب نکرده است؟

6

·        برای تعیین چند و چون آنتی کمونیسم، خود را به موضوع نزدیکتر می کنیم، کمونیسمتصویر رایج در سراسر جامعه را ـ آن سان که نمودار می گردد و هر روز از نو بازتولید می شود ـ از نظر می گذرانیم.

7

·        آنچه ـ قبل از همه ـ نظر ما را به خود جلب می کند، این است که کمونیسمتصویر موجود ـ بلحاظ اجتماعی ـ هم یکپارچه است و هم بی حد و مرز.

8

·        وقتی خطوط منفرد آن را در نظر می گیریم، می بینیم که از چارچوب شعور میانگین جاری در جامعه ما پا فراتر می گذارد.

9

·        تصور رایج راجع به کمونیسم در جامعه ما به «نحوی از انحاء» با عوامل زیر پیوند می یابد:

الف

·        با «توتالیتاریسم»

ب

·        با «انقیاد» و نبود آزادی

ت

·        با الحاد و در نتیجه با بی بند و باری اخلاقی رهبران

پ

 نیکولو ماکیاولی (1469 ـ 1527) 
شاعر، فیلسوف، دیپلمات و سیاستمدار ایتالیائی
نام او با مباح دانستن هر وسیله ضد اخلاقی
برای نیل به قدرت و دفاع از منافع خود پیوند داده می شود.
ماکیاولیسم به شیوه عمل و رفتار سیاسی مذمومی اطلاق می شود
که قدرت و منفعت شخصی را بر هنجارهای اخلاقی مقدم می داند.

·        با ماکیاولیسم بی شرم و بی حیا در سیاست عملی

ث

·        با «دگماتیسم» (جزمگرائی)

ج

·        با دگماتیسمی که در عین حال با تئوری غیرقابل فهمی عجین شده است.

·        مراجعه کنید به دگماتیسم (جزمگرائی) در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

ادامه دارد.