آشنائی با تئوری رهائی نهائی (47)

اثری از مجله ارجمند هفته

یدالله سلطان پور

  

تزهای روبرت کورتس و آنتی تزهای هانس هاینتس هولتس

·        مارکس این تضاد را در توسعه نیروهای مولده، بمثابه نتیجه اجتناب ناپذیر سرسپرده سرمایه گشتن کار پیشاپیش تشخیص داده است 

:

·        «قانونی که بنا بر آن، میزان همواره رشد یابنده ای از وسایل تولید می تواند در سایه پیشرفت راندمان تولیدی کار اجتماعی، با استفاده کاهش یابنده رو به رشد از نیروی انسانی بکار انداخته شود، متناسب با انباشت سرمایه، انباشت ذلت را مشروط می سازد.»

·         و این حقیقت امر را نیز که پرولتاریا در این روند، بمثابه یکی از حاملین مناسبات تولیدی کاپیتالیستی، در آنتاگونیسم (تضاد آشتی ناپذیر) با آن قرار دارد، مارکس در انتقاد از پرودون، به عنوان تعین فرم دیالک تیکی این مناسبات تولیدی فرمولبندی کرده است 

:

·        «بدین طریق، روز به روز آشکارتر می شود، که مناسبات تولیدی ئی که بورژوازی در درون آن حرکت می کند، خصلت یکپارچه و ساده ای ندارد، بلکه خصلت دوگانه دارد.

·         در همان مناسباتی که در آن (بمثابه فرم. مترجم) ثروت تولید می شود، همزمان، ذلت نیز تولید می شود.

·        در همان مناسباتی که در آن توسعه نیروهای مولده به پیش می رود، همزمان نیروهای سرکوب (نیروی سرکوب انتقاد، مقاومت، جنبش های سیاسی، شکوفائی فرد و نیازهای فردی. مترجم) توسعه می یابند.

·         این مناسبات، ثروت طبقه متوسط را، یعنی ثروت طبقه بورژوازی را تنها به شرط نابود سازی بی امان ثروت اعضای منفرد این طبقه و به شرط ایجاد پرولتاریای رشد یابنده تولید می کند.» 

تجمل نیز تکثیر بی پایان وابستگی و ذلت است.
«جامعه بورژوائی در این تضادها و در واقعیت بخشیدن به این تضادها، هم نمایشگاه افراط، زیاده روی، ریخت و پاش و لگام گسیختگی است، هم نمایشگاه ذلت و بی خانمانی است و هم نمایشگاه فساد روانی و اخلاقی مشترک هر دو ست.»
(هگل، «فلسفه حقوقی» پاراگراف 185)  

http://hadgarie.blogspot.de/2012/08/47_26.html